25 Биринджиси бутюн къырмызы ве юньлю урба киби чыкъты; онынъ адыны Исав къойдылар.
Онъа догъмагъа вакъыт кельди. Мына, къурсагъында эгизлер эди.
Исхакъ къартайгъанда, козьлери ярамай корип башлагъанда, о, озюнинъ буюк огълу Исавны чагъырды. – Огълум! – деди онъа Исхакъ. – Мен мындам, – деди онъа огълу.
– Агъам Исав юньлю адамдыр, – деди Якъуп анасы Рефикъагъа. – Меним терим исе тегиз.
къолларыны ве тегиз бойнуны улакъларнынъ терисинен сарды.
Якъупнынъ къоллары агъасы Исавнынъ къоллары киби юньлю олгъанлары ичюн, Исхакъ Якъупны танымайып, багъышлады.
Ибраимден Исхакъ догъды. Исхакънынъ огъуллары: Исав ве Исраиль.
– Мен сизни севем, – дей РАББИ. – Сиз исе: «Бизни насыл севесинъ?» – деп сорарсынъыз. Исав Якъупнынъ агъасы дегиль эдими? – дей РАББИ. – Мен Якъупны севдим.
Муса Къадештен Эдом падишасына эльчилерни бойле хабернен ёллады: – Къардашынъ Исраиль бойле дей: «Башымызгъа тюшкен эписи агъырлыкъларны билесинъ.
Оларнынъ учюнджи несилинде догъгъан эвлятлары РАББИнинъ джемаатына кирмек мумкюнлер.
Исхакъкъа Якъупны ве Исавны бердим. Исавгъа Сеир дагъыны асабалыкъкъа бердим. Якъуп исе огъулларынен берабер Мысыргъа кочьти.