11 Ибраим кечинген сонъ, Алла онынъ огълу Исхакъны багъышлады. Исхакъ Беэр-Лахай-Рои янында яшай эди.
Мен сенден буюк халкъ асыл этерим, сени багъышларым, адынъны намлы этерим. Сен озюнъ Алланынъ бахшышы ол!
Сени багъышлагъанларны багъышларым, сени къаргъагъанларны къаргъарым. Сенинъ ярдымынънен ер юзюндеки бутюн халкълар эйилик тападжакълар! – деди.
Онынъ ичюн бу чокъракъ Беэр-Лахай-Рои деп адлана. О, Къадеш ве Беред арасында ерлешкендир.
Алла исе Ибраимге бойле деди: – Санъа огълан баланы апайынъ Саре догъаджакъ. Сен баланынъ адыны Исхакъ деп къояджакъсынъ. Меним онъа этеджек васиетим сенден олгъан эвлятларгъа эбедий васиет оладжакъ.
санъа мытлакъа бол эйиликни берерим, эвлятларынъны кок йылдызлары дайын, денъиз ялысындаки къум дайын, мытлакъа чокъ сайылы этерим. Сенинъ эвлятларынъ душманларыны енъеджеклер ве бойсундыраджакълар.
РАББИ меним эфендиме баягъы берекет берди, ве о, буюк адам олды: РАББИ онъа къой-эчкилер ве туварлар, кумюш ве алтын, хызметчи къызлар ве къуллар, девелер ве эшеклер берди.
О вакъыт Исхакъ Беэр-Лахай-Роиден кетип, Негевде яшай эди.
О топракъта Исхакъ ашлыкъ сачты, ве о йылы онынъ берекети юз къат чокъ олды. Онъа РАББИ берекет берди.
Бу мемлекет бою долашып юр. Мен сеннен олурым ве сени багъышларым: санъа ве сенинъ эвлятларынъа эписи бу топракъларны берерим ве бабанъ Ибраимге берген антымны ерине кетиририм.
Юсуф агъа-къардашларына: – Мен о бир дюньягъа кетем, – деди. – Лякин Алла мытлакъа сизге ярдымгъа келир ве сизни бу ерден чыкъарып, Ибраимге, Исхакъкъа ве Якъупкъа емин эткен ерге алып кетер.
РАББИнинъ Адына алгъышлар олсун, шимдиден башлап эбедиен олсун!