4 амма меним топрагъыма, сой-сопларыма барып, огълум Исхакъкъа андан апай аладжакъсынъ.
Терах догъгъан сонъ, Нахор 119 йыл яшады, ве онынъ даа огъуллары ве къызлары бар эди.
РАББИ Ибрамгъа: – Озь юртунъдан чыкъып, сой-сопларынъны ве баба эвини къалдыр да, Мен санъа косьтереджек ерге кет.
РАББИ Ибрамгъа келип: – Бу ерни сенинъ эвлятларынъа береджегим, – деди. Алдында пейда олгъан РАББИге Ибрам къурбан ерини къурды.
Бабамнынъ эвине ве халкъыма барып, огълума апай андан ал», – деп, мени емин эттирди.
– Бельки, о апай меннен бу ерге къайтып кельмеге истемез. Огълунъны сен чыкъкъан топракъкъа къайтармагъа керекимми? – деди хызметчи.
Исхакъ Якъупны чагъырып, оны багъышлады ве бойле огют берди: – Ханаан къызларындан озюнъе апай алма.
Тур да, Паддан-Арамгъа, ананънынъ бабасы Бетуэлнинъ эвине бар. Озюнъе андан, дайынъ Лаваннынъ къызларындан апай ал.
Ехояда онъа эки апай алып берди. Олар Ёашкъа огълан ве къызлар догъдылар.
Эгер олар озьлери айырылгъан ветаныны акъылда тутсалар эди, анда къайтып бармагъа мумкюн олур эди.
– Бизим халкъымыз арасында, сой-сопларынъ арасында къыз ёкъмы? Не ичюн къадын алмакъ ичюн, сюннетсиз фелестинлилерге кетесинъ? – дедилер онъа анасы ве бабасы. – Манъа бу къызны алынъыз! – деди Шимшон бабасына. – Мен оны бегендим.