2 Ибраим эвиндеки энъ къарт олгъан, онынъ бутюн барлыгъынен идаре эткен хызметчисине бойле деди: – Янбашымнынъ тюбюне къолунъны къой,
Ибрам: – РАББИ-ТААЛЯм! Мен бала-чагъасыз ольсем, Сенинъ мукяфатларынъ манъа не керек? Олюмимден сонъ бутюн мал-мулькюмни Мешек (Дамаск дегени) огълу Элиэзер аладжакъ, – деди.
– Мен Ибраимнинъ къулу олам, – айтып башлады хызметчи. –
Эфендим манъа: «Топракъларында мен яшагъан ханаанлыларнынъ къызларындан огълума апай алма.
Юсуф эвнинъ башлыгъына: – Бу акъайларнынъ чувалларыны, алып кеткенлери къадар, ашкъа толдур. Эр бирининъ чувал агъзына онынъ кумюшини къайтарып къой.
Исраильге ольмеге вакъыт кельгенде, о, огълу Юсуфны чагъыртты ве онъа бойле деди: – Эгер мен козюнъде мерамет къазангъан олсам, къолунъны янбашымнынъ тюбюне къойып, манъа мераметли ве ишанчлы оладжагъынъа, мени Мысырда дефн этмейджегинъе сёз бер.
– Манъа емин эт, – деди Якъуп. Юсуф онъа емин этти, ве Исраиль тёшекнинъ башында ибадет этти.
Онынъ акъсакъаллары оны ерден турсатмакъ ичюн, эвине кирдилер, лякин о истемеди ве оларнен аш ашамады.
Сонъ арабаларынынъ ярысына башлыкъ эткен хызметчиси Зимрий онъа къаршы фитне япты. Эла, Тирцада сарай башы Арцанынъ эвинде ичип, зиль сархош олгъанда,
Бутюн башлыкълар, кучьлю аскерлер, Давутнынъ башкъа огъуллары да Сулейман падишагъа бойсундылар.
Иманлылар джемиетине яхшы башлыкъ олгъан адамлар, хусусан Сёзни даркъаткъан ве огреткен акъсакъаллар эки къат урьметке ляйыкъ олсунлар.
– Бу яш къадын – моавлыдыр. О, Ноомийнен берабер Моав чёллеринден кельди.