5 Исхакъ догъгъанда, Ибраим юз яшында эди.
Хагъар Ибрамгъа Исмаилни тапкъанда, Ибрам 86 яшында эди.
Ибрам 99 яшында олгъанда, онъа РАББИ келип: – Мен – Къудретли Алладырым. Козюм огюнде ачыкъ яшап, къусурсыз ол.
Ибраим бет устюне йыкъылды ве кулип, озю-озюне: «Юз яшлы къарттан огълан бала олурмы, аджеба? Эм де докъсан яшына кельген Саре догъармы, аджеба?» – тюшюнди.
Сюннет этильген вакъытта Ибраим докъсан докъуз яшында эди.
Артындан, Исавнынъ табаныны къолунен тутып, къардашы чыкъты. Онъа Якъуп деген ад къойдылар. Олар догъгъанда, Исхакъ алтмыш яшында эди.
Бабама: «Огълунъ олды!» – хаберини кетирген, оны пек къувандыргъан адам лянет олсун!
Къарарнен юз яшында олгъанда, Ибраим озь бедени ве Саренинъ къурсагъы олю киби олгъаныны корип, иманы кучьсюз олмады.
Ибраим чокъ сабыр этип, Алла берген сёзнинъ беджерильгенини корьди.
