4 Авимелек исе онъа даа токъунмагъан эди ве: – Эфендим, аджеба, Сен къабаатсыз миллетни ольдюрирсинъми? – деди. –
РАББИ коктен Содом ве Гоморанынъ устюне атеш ве кукюртни ягъмур дайын ягъдырды
Бу адам озю манъа: «О, меним къызкъардашым», – деп айтмадымы? Апай да: «О, меним агъамдыр», – деди. Мен буны темиз юрекнен ве къабаатсыз эльнен яптым.
Алла онынъ тюшюнде бойле деди: – Сен буны темиз юрекнен япкъанынъны Мен билем. Онынъ ичюн, Меним огюмде гуна япма деп, санъа о апайгъа токъунмагъа ёл бермедим.
Сиз, хиянетлер, шимди къабаатсыз адамны озь эвинде тёшегинде ольдюрдинъиз! Онынъ къабаатсыз къаныны тёккенинъиз ичюн сизден акъкъыны сорамам ве сизни ер юзюнден ёкъ этмем деп беллединъизми я?
Давут Аллагъа шойле мураджаат этти: – Халкъны саймагъа буюргъан мен дегиль эдимми? Мен гуна яптым, мен бу яман ишни яптым! Бу къоюнлар исе не япты? Я РАББИ, я Аллам! Мени ве бабамнынъ союны джезала, Озь халкъынъны исе джезалап ёкъ этме.