16 Сареге исе бойле деди: – Мен агъанъа бинъ кумюш бердим. Бу, санъа якъын адамларнынъ козюнде ашалангъанынънынъ устюни къаплар, ве эр кеснинъ огюнде сен темиз олурсынъ.
Ибраим Аллагъа дува этти, ве Алла Авимелекни, онынъ апайыны ве хызметчи апайларыны тедавийледи. Олар кене бала тапып башладылар.
Бу адам озю манъа: «О, меним къызкъардашым», – деп айтмадымы? Апай да: «О, меним агъамдыр», – деди. Мен буны темиз юрекнен ве къабаатсыз эльнен яптым.
– Тарла бою бизге тараф кельген бу адам кимдир? – деп сорады. – Меним эфендим, – деди хызметчи. О заман Рефикъа орьтю алды да, орьтюльди.
Сонъ Авимелек бутюн халкъкъа эмир берди: – Бу адамгъа я да онынъ апайына токъунгъан эр ким ольдюриледжектир.
Огютни севген – бильгини севе, опькеден нефретленген – ахмакъ.
Динълеген къулакъ ичюн икметли адамнынъ опькеси – алтын купе, темиз алтындан япылгъан ильван кибидир.
Ачыкъ бир опьке сакълы севгиден яхшыдыр.
Гемининъ капитаны онынъ янына келип: – Сен не юкълайсынъ? Тез ярдым сорап, озь алланъа ялвар! Бельки шу алла бизни къуртарыр, ве биз эляк олмамыз, – деди.
Мен кимни севсем, оны сёгем ве джезалайым. Шунынъ ичюн гъайретли ол ве тёвбе эт.