14 Авимелек къой-эчкилер, туварлар, хызметчи къызлар ве къуллар алып, Ибраимге берди, апайы Сарени де къайтарды.
Сарейнинъ хатири ичюн Ибрамнынъ ишлери яхшы юрип башладылар: онынъ эм къой-эчкилери, эм туварлары, эм эшеклери, эм хызметчи къызлары ве къуллары, эм девелери бар эдилер.
– Белледим ки, керчектен де бу ерде Алладан къоркъмайлар ве апайым ичюн мени ольдюрирлер, – деди Ибраим.
Озюнинъ апайы олгъан Саре акъкъында Ибраим: «О, меним къызкъардашым», – деди. Сонъ Герарнынъ падишасы Авимелек адамларны ёллап, Сарени озюне алды.
Шимди апайны акъайына къайтар, чюнки о пейгъамбер. О, сенинъ ичюн дува этер, ве сен сагъ-селямет къалырсынъ. Эгер къайтармасанъ, биль ки, сен мытлакъа оледжексинъ. Сен ве бутюн сенинъ эвинъдекилеринъ оледжеклер.
О заман Авимелек озюнинъ аскербашы Пикъолнен берабер Ибраимге деди: – Алла санъа эр бир туткъан ишинъде ярдым эте.
Эгер де бу къул озь гонълюнде: «Эфендим якъын арада кельмейджек», – деп тюшюнсе ве къулларны ве къул къадынларны урмагъа башласа, ашап-ичсе ве ичкиджиликнен огърашса,