11 – Белледим ки, керчектен де бу ерде Алладан къоркъмайлар ве апайым ичюн мени ольдюрирлер, – деди Ибраим.
– Мысырлылар сени корип: «Бу онынъ апайыдыр», – дерлер, мени ольдюрирлер, сени исе сагъ къалдырырлар.
Сонъ даа къошты Авимелек Ибраимге: – Бу ишни япкъанда, акъылынъда не тута эдинъ?
– Ондан гъайры о, керчектен де меним къызкъардашым: анамнынъ къызы олмайып, о, бабамнынъ къызыдыр. О меним апайым олды.
– Огълангъа къаршы къолунъны котерме, онъа асыл бир шей япма. Энди Мен билем ки, сен Алладан къоркъасынъ. Бирден-бир огълунъны Манъа бермеге аджымадынъ, – деди Мелек.
О ернинъ адамлары ондан апайы акъкъында сорагъанларда, о: – О, меним къызкъардашымдыр, – деди. «Бу ернинъ адамлары мени Рефикъанынъ дюльберлиги ичюн ольдюрирлер», – тюшюнип, Исхакъ Рефикъа онынъ апайы олгъаныны айтмагъа къоркъты.
Учюнджи куню Юсуф оларгъа: – Меним айткъанларымны япсанъыз, сагъ къалырсынъыз. Мен Алладан къоркъам.
Менден эвель олгъан виляет башлыкълары исе халкъкъа юк эдилер, 40 кумюш берги алып, бундан гъайры ашлыкъ ве шарап ала эдилер. Оларнынъ хызметчилери биле халкъкъа башчылыкъ япа эдилер. Амма мен, Алладан къоркъып, бойле япмадым.
Уц топрагъында Эюп адлы бир адам яшай эди. Къусурсыз, догъру адам олып, о, Алладан къоркъа ве яманлыкътан къача эди.
ве адамгъа: «РАББИден къоркъмакъ – икметтир, яманлыкътан узакъ олмакъ – анълавдыр», – деди.
Аллагъа сайгъысызлыкъ косьтерген адамны онынъ кореджек козю олмаз, амма РАББИден къоркъкъанларны о, урьмет этер, озь зарарына олса да, берильген сёзюни беджерир.
Бильгининъ башы – РАББИден къоркъмакътыр, огютни ве икметни бир шей ерине корьмеген адам – ахмакътыр.
Мерамет ве садыкълыкъ къабааттан арындыра, РАББИден къоркъу белядан къуртара.
о заман РАББИ къоркъусыны анълап, Алла акъкъында бильгини тапарсынъ.
РАББИден къоркъмакъ – яманлыкътан нефрет этмектир. Гъурурдан, юксектен бакъыштан, яман ёлдан ве ялан агъыздан нефрет этем.
оларнынъ козьлеринде Алладан къоркъу ёкътыр.