22 Шу къабургъадан РАББИ-Тааля къадынны яратты ве адам алдына кетирди.
РАББИ-Тааля чешит тюрлю айванларны ве къушларны топракътан яратып, адам оларгъа насыл адлар къояджагъыны бакъмакъ ичюн, онынъ алдына кетирди; адам айванларгъа насыл ад берген олса, оларнынъ ады ойле де къалсын.
Не де бахтлыдыр РАББИден къоркъкъан, Онынъ ёлларындан юрген эр бир инсан!
Эм олюм, эм яшайыш тильге бойсуныр, оны севген махсулындан ашар.
Эв ве байлыкъ – ана-бабадан мирастыр, акъыл-ферасетли апай исе – РАББИдендир.
Алла биринджи Адемни, сонъ Аваны яратты.
Эпинъиз озь акъай-апакъайынъызны урьмет этинъиз ве яткъан тёшегинъизни арамламанъыз, чюнки Алла ороспуларны ве аиле садыкълыгъыны бозгъанларны джезалайджакъ.