35 Бу геджеси де олар бабаларына шарап ичирдилер. Кичиги кирип, бабасынен ятты; бабасы исе, къызы не вакъыт ятып, не вакъыт тургъаныны бильмеди.
Айланыр куню буюги кичигине: – Мына, мен тюневин бабамнен яттым. Онъа бу гедже де шарап ичирейик. Сен кир де, онен ят. Бойле этип, бабамызгъа эвлят багъышлап, онынъ несилини сакълап къалырмыз, – деди.
Бойлеликнен, Лутнынъ эки къызы озь бабаларындан юклю олдылар.
Козюм Сенинъ къолларынъ яраткъан кокке тикильсем, Сен ерлештирген ай ве йылдызларынъа бакъсам,
Инсафлы адам еди кере йыкъылса, эписи бир аякъкъа турар, яман адам исе бир сюрюнгенде турамаз.
Мен буны таптым: авджынынъ тузагъына ошагъан къадын олюмден аджджыдыр. Юреги – авджынынъ къапкъаныдыр, къоллары – зынджырлардыр. Алланынъ огюнде догъру яшагъан ондан къуртулыр, гунакяр исе онынъ къолуна тутулыр.
Озюнъизге бакъынъыз, юреклеринъиз ахлякъсыз ишлер, сархошлыкъ ве аят къайгъылары ичюн агъыр олмасынлар. О кунь, тузакъ киби, сизге апансыздан кельмесин!
Эр шейнинъ сонъу якъындыр. Шунынъ ичюн акъыллы олмакъ ве, дува окъумакъ ичюн, айыныкъ олунъыз.