Давут, халкъны ольдюрген мелекни корип, РАББИге: – Мына мен гуна яптым, къанунгъа къаршы чыкътым. Бу къойлар исе, олар не япты? Сен мени ве бабамнынъ союны джезала, – деди.
Ёлбашчысы озьлеринден бири оладжакъ, падишасы араларындан чыкъаджакъ. Оны озюме якъынлаштырырым, О да Манъа якъынлашаджакъ. Манъа озю-озюнден якъынлашмагъа кимнинъ джесюрлиги етеджек? – дей РАББИ.
Олар бетлеринен ерге тюшип, бойле ялвардылар: – Алла, эр джанлы шейге рухуны берген Алла! Бир адам гуна къазанды, Сен исе бутюн джемааткъа къаршы ачувланасынъмы?