11 Даа РАББИнинъ Мелеги онъа бойле деди: – Мына, сен юклюсинъ. Сен огълан бала тападжакъсынъ ве онъа Исмаил деген ад къояджакъсынъ, чюнки РАББИ сенинъ чеккен азабынъны корьди.
Алла исе Ибраимге бойле деди: – Санъа огълан баланы апайынъ Саре догъаджакъ. Сен баланынъ адыны Исхакъ деп къояджакъсынъ. Меним онъа этеджек васиетим сенден олгъан эвлятларгъа эбедий васиет оладжакъ.
Алла огъланнынъ сесини эшитти. Алланынъ Мелеги коктен Хагъарны чагъырып, бойле деди: – Не олды санъа, Хагъар? Къоркъма. Алла огъланнынъ сесини о олгъан еринде эшитти.
Агъалары аш ашамагъа отургъанда, козьлерини котерип, Гилад тарафындан кельген исмаиллилернинъ керваныны корьдилер. Керван девелери тюрлю тереклерден алынгъан къокъулы сакъызларны алып кете эдилер, буларны Мысыргъа алып бара эдилер.
Къузгъуннынъ балалары ашсыз вакътында анда-мында атылгъанда, Алланы ярдымгъа чагъыргъанда, къузгъунгъа ашайджакъ ашыны ким азырлай?
РАББИ деди ки: – Мысырда Меним халкъым чеккен зулумыны корьдим. Незаретчилерининъ япкъан ишлери ичюн къопаргъан къыяметини эшиттим. Халкъымнынъ гъам-къасеветлерини билем.
Иште, Манъа Исраиль огъулларынынъ къыямети келип етти. Мен мысырлылар оларны насыл хорлагъанларыны корьдим.
Мына, Рабби Озю сизге алямет береджек. Бакъынъыз, къыз юклю олып, огъул догъаджакъ, адыны Иммануэл къояджакълар.
Амма мелек онъа: – Къоркъма, Зекъарья! Сенинъ ялварувынъ эшитильди. Апайынъ Элизабет санъа огъул догъаджакъ, ве сен онынъ адыны «Ягъя» къояджакъсынъ, – деди.
Сен юклю оладжакъсынъ, Огъул кореджексинъ ве Онынъ Адыны «Иса» къояджакъсынъ.
Зекъарья, язув тахтачыгъыны сорап: «Онынъ ады “Ягъя”», – деп язды. Эр кес шашып къалды.
Бираз вакъыттан сонъ Ханна юклю олды ве огълан тапты. «Мен оны РАББИден ялварып алдым», – деп, онынъ адыны Смаил къойды.