4 Ибрам РАББИнинъ бойле сёзлерини эшитти: – О, сенинъ мирасынъны алмайджакъ. Сенинъ мирасчынъ ялынъыз сенден догъгъан бала оладжакътыр.
Сонъра Ибрамгъа руя олды. Ибрам РАББИнинъ: – Къоркъма, Ибрам. Мен – сенинъ къалкъанынъдырым, аркъа-къаянъдырым. Мукяфатынъ пек бол-берекетли оладжакътыр, – дегенини эшитти.
– Мен оны багъышларым, ве санъа ондан огълан бала берерим. Сарени багъышларым, ве ондан миллетлер ве халкъ падишалары асыл олурлар.
Лякин Алла Ибраимге бойле деди: – Къул апайынъ ве огълунъ ичюн гъамлы олма. Саре санъа не айтса, оны динъле. Сенинъ эвлятларынъ оларакъ Исхакътан чыкъкъанлар сайыладжакълар.
Давут Авишайгъа ве хызметчилерине даа бойле деди: – Эгер менден догъгъан догъмуш огълум мени ольдюрмеге истесе, биньяминли адамдан не къыдырасынъ? Оны озь башына къалдырынъыз, сёгюне берсин. Буны онъа РАББИ эмир этти.
О: «Эджелинъ келип, сен баба-деделеринънинъ къабиринде дефн этильген сонъ, Мен сенден догъгъан эвлядынъны падиша этерим ве падишалыгъына кучь-къувет берерим.
Бундан сонъ РАББИ бир мелекни йиберди. О, Ашшур падишасынынъ ордусында эр бир джесюр аскерни, башлыкъны ве реберни ёкъ этти. Ашшур падишасы масхара олып, озь мемлекетине къайтып кетти. О, озь алласынынъ ибадетханесине киргенде, онынъ балалары оны анда къылычнен ольдюрдилер.
Сиз исе, агъа-къардашлар, Исхакъ киби, ваде балаларысынъыз.
Мен оны пек севем.