эфендисининъ девелеринден он деве алып кетти. Янында эфендисининъ тюрлю яхшы бахшышлары да бар эди. Хызметчи Арам-Нахараим топрагъына, Нахор шеэрине кетти.
Бу эвде менден буюк кимсе ёкъ. О, манъа, сенден гъайры, эписи шейлерни берди. Сен онынъ апайысынъ да! Насыл олып да, мен бу буюк хиянетликни япып, Алланынъ огюнде гуна къазанайым? – деди.
Бу ерде онъа аякъ басмагъа оладжакъ бир парча топракъны биле бермеди. Лякин онынъ баласы даа олмаса да, Алла бу ерни онъа ве онынъ эвлядына береджегине сёз берди.
– Эй, Ордуларнынъ РАББИси! Эгер къулунънынъ къайгъысыны корьсенъ, мени акълынъда тутып унутмасанъ ве манъа, Сенинъ къулунъа огълан бала берсенъ, мен оны Санъа берерим, омюрбилля башына устра тиймез, – деп, адакъ берди.