9 Бутюн топракъ козюнъ огюндедир. Айды, менден айырыл. Эгер сен солгъа кетсенъ, мен онъгъа ёл алырым, сен онъгъа ёл алсанъ, мен солгъа кетерим, – деди.
Лут чевре-четине бакъып, бутюн Иордан вадийи Цоар шеэрине къадар РАББИнинъ багъчасына ошагъаныны ве Мысыр топрагъы дайын сувгъа тойгъаныны абайлады. Бу вакъиа, РАББИ Содом ве Гомора шеэрлерини ёкъ этмезден эвель олгъандыр.
Ибрам Луткъа: – Бизим арамызда ве чобанларымызнынъ арасында дава олмасын. Биз тувгъанмыз да!
Сонъ Авимелек деди ки: – Бакъ, бутюн ерим сенинъ огюнъде: къайда истесенъ, анда яша.
Бизнен берабер яшасанъыз, бу топракъ козюнъизнинъ огюнде ачыкъ олур. Мында сербест яшанъыз, кочип юрюнъиз, топракъкъа саип олунъыз.
РАББИ сени эр бир яманлыкътан сакълар, джанынъны да къорчалар.
Мына, мен бугунь къолларынъда олгъан зынджырлардан сени азат этем. Эгер меннен Вавилонгъа кетмеге истесенъ, юр, мен сени бакъарым. Меннен Вавилонгъа кетмеге истемесенъ исе, къал. Мына, бутюн топракъ козюнъ огюнде. Джанынъ къайда истесе, анда кет.
Эгер мумкюн олса, къолунъыздан кельгендже, бутюн адамларнен муаббет яшанъыз.
Бири-биринъизнен давалашкъаны озю – сизлер ичюн бир масхаралыкътыр. Башкъаларгъа сизге къаршы яманлыкъ япмагъа ве шейлеринъизни тутып алмагъа ёл берген олсанъыз, яхшыджа олур эди.
Эр кеснен муаббет яшамагъа ве азиз олмагъа тырышынъыз. Азиз олмагъан ич кимсе Раббини корьмез.