17 Амма РАББИ Ибрамнынъ апайы Сарей ичюн фыравуннынъ башына ве онынъ эвине мушкюль белялар йиберди.
Ибраим Аллагъа дува этти, ве Алла Авимелекни, онынъ апайыны ве хызметчи апайларыны тедавийледи. Олар кене бала тапып башладылар.
Эвель исе Ибраимнинъ апайы олгъан Саре ичюн, РАББИ Авимелекнинъ эвинде олгъан эписи апайларгъа бала догъмагъа къысмет этмей эди.
Амма геджеси Алла Авимелекке тюшюнде келип, онъа: – Динъле, сен алгъан о апай ичюн оледжексинъ, чюнки онынъ акъайы бар, – деди.
Алла оларнынъ джаныны агъыртмагъа кимсеге ёл бермеди, олар ичюн падишаларгъа сертликнен дей эди:
Давут Орнангъа бойле деди: – Манъа арманнынъ ерини бер, мен мында РАББИге къурбан ерини къураджагъым. Манъа оны толу фиятына сат, о вакъыт халкъны гъайып эткен хасталыкъ ёкъ оладжакъ, – деди.
Лякин О, ёлбашчыларгъа айры урьмет косьтермей, бай-фукъарени айырмай, чюнки олар эписи – Онынъ яраткъанларыдыр.
Эпинъиз озь акъай-апакъайынъызны урьмет этинъиз ве яткъан тёшегинъизни арамламанъыз, чюнки Алла ороспуларны ве аиле садыкълыгъыны бозгъанларны джезалайджакъ.