12 – Мысырлылар сени корип: «Бу онынъ апайыдыр», – дерлер, мени ольдюрирлер, сени исе сагъ къалдырырлар.
– Белледим ки, керчектен де бу ерде Алладан къоркъмайлар ве апайым ичюн мени ольдюрирлер, – деди Ибраим.
О ернинъ адамлары ондан апайы акъкъында сорагъанларда, о: – О, меним къызкъардашымдыр, – деди. «Бу ернинъ адамлары мени Рефикъанынъ дюльберлиги ичюн ольдюрирлер», – тюшюнип, Исхакъ Рефикъа онынъ апайы олгъаныны айтмагъа къоркъты.
Адамлардан къоркъмакъ – озюнъе къапкъан къоймакъ, лякин РАББИге ишангъан сарсылмаз.
Беденини ольдюрип, джаныны исе ольдюрип оламагъанлардан къоркъманъыз. Амма джаныны да, беденини де джеэннемде гъайып этмеге кучю еткен Алладан къоркъунъыз.
Давут озь-озюне: – Бир кунь ола, ахыры Шаулнынъ къолуна тюшерим. Фелестинлилернинъ топрагъына къачмакътан манъа яхшысы ёкъ. Сонъра Шаул умютини узип, бутюн Исраиль ерлеринде мени къыдырмаз, мен де ондан къуртулырым, – деди.