1 О заманда бутюн ер юзюнде бир тиль эди, сёзлер де бир эдилер.
Нух огъулларындан башта эвлятлар, эвлятлардан исе миллетлер айырылдылар. Бу, Нух огъулларындан пейда олгъан къабилелердир. Булардан, сув ташкъынындан сонъ, ер юзюндеки миллетлер чыкътылар.
Шаркъ тарафтан баргъанда, адамлар Шинар мемлекетиндеки вадийни таптылар ве анда ерлештилер.
РАББИ деди ки: – Иште, бир халкъ ве эр кесте бир тиль. Мына не япып башлайлар олар! Эм де ниетлеринден къайтмазлар.
О куню Мысыр топрагъында беш шеэр ханаанлыларнынъ тилинде лаф этеджек ве Ордуларнынъ РАББИсине садыкъ олмагъа ант этеджеклер. Олардан бириси «Херес шеэри» деп адланаджакъ.
О вакъыт Мен кене халкъларгъа темиз тиллерни берерим, ве оларнынъ эписи РАББИнинъ Адыны чагъыраджакъ, бирликте Манъа хызмет этеджек.
Бу шамата чыкъкъанда, чокъ адам топлашты. Эр бири озь тилинде лакъырды эткенини эшитип, шаштылар.