11 Бу мемлекеттен чыкъып, о, Ашшур мемлекетине кетти ве анда Ниневе, Реховот-Ир ве Къалах шеэрлерни къурды.
Эм де Ниневе ве Къалах арасында Ресен деген шеэрни къурды; бу буюк шеэр эди.
Ашшур падишасы Санхерив кетип, артына къайтты ве сонъра Ниневеде яшады.
ве Зеруббавелге ве сойлар башлыкъларына якъынлашып: – Биз де сизлернен берабер къурайыкъ. Бизлер де сизинъ Алланъызгъа ибадет этемиз ве Ашшур падишасы Эсар-Хаддон бизни мында кетиргенден берли Онъа къурбанлар чаламыз, – дедилер.
Оларнынъ кучюне кучь къошулыр, Сионда Алланынъ огюнде олар корюнир!
Харан ве Къанне шеэрлери ве Эден ери, эм де Шевадан, Ашшурдан ве Килмаддан алыш-веришчилери сеннен тиджарет яптылар.
Ашшур да озюнинъ ордусынен анда. Онынъ чевре-четинде мезарлар. Оларнынъ эписи къылычнен ольдюрильди.
РАББИге къайтынъыз, Оны чагъырынъыз, Онъа айтынъыз: «Бутюн къабаатларымызны багъышла, эйиликнен бизни къабул эт, ве биз тиллеримизнен Санъа шукюр этеджекмиз».
– Тез буюк Ниневе шеэрине кет ве оны къабаатла. Манъа бу шеэрнинъ ярамай ишлери акъкъында хабер келип етти.
Олар Ашшур топрагъыны, Нимроднынъ ачыкъ ерлерини къылычнен чобанлыкъ япаджакъ. Ашшурнынъ аскерлери бизим топрагъымызгъа басып кельгенде, сынъырларымызны бозгъанда, О, бизни Ашшурдан къуртараджакъ.
Ниневе шеэри акъкъында пейгъамберлик. Элкъошлу Нахумнынъ руялар китабы.
Эвель-эзельден Ниневе шеэри сувгъа толу хавуз киби эди, шимди исе эр кес, акъып кеткен сув киби, къача. «Токъта, токъта!» – деп оларгъа къычыралар, амма кимсе артына бакъмай.
Сени корьген эр ким сенден къачып: – Ниневе харап олды! Оны ким аджыйджакъ? Сенинъ гонълюнъни аладжакъ кимни тапайым? – дейджек.
Сонъ О, шимальге къаршы чыкъаджакъ ве Ашшурны ёкъ этеджек, Ниневе шеэрини бакъымсыз топракъкъа чевиреджек, оны сахра киби къурутаджакъ.
Лякин Къаин дарма-дагъын оладжакъ, Ашшур сизни эсирге аладжакъ.
Киттимден гемилер келеджек, Ашшурны ве Эверни бойсундыраджакълар, лякин олар да гъайып оладжакъ!