5 Дамаскнынъ араба къапу мандалларыны урып-парлайджагъым, Авен вадийинде яшагъанларны ве Бет-Эденден падишаны къырып ташлайджагъым, ве арамлылар Кир шеэрине сюргюн этиледжек, – дей РАББИ.
Еровоамнынъ башкъа шейлери, онынъ эписи япкъан ишлери, онынъ дженктеки къараманлыгъы ве Исраильнинъ Ехуда къабилесине Дамаск ве Хамат шеэрини къайтаргъаны акъкъында Исраиль падишаларынынъ тарихы китабында язылгъандыр.
Ашшур падишасы оны динъледи. Дамаск шеэрине уджюм этти, оны запт этти ве эалисини Кирге кочюрди. Рецинни исе ольдюрди.
Элам аскерлери окълукъларыны ала; дженк арабалары устюндеки аскерлер ве атлылар дженкке азыр; Кир аскерлери къалкъанларыны ачалар.
РАББИ, сизлерни Сатын Алгъан, Исраильнинъ Азизи бойле дей: – Сизинъ ичюн Вавилонгъа ордуны ёллайджагъым, оларнынъ эписини къачакъ этеджегим, къасдийлилер гемилеринде янгъанларындан къычыраджакълар.
– Бала «бабам» ве «анам» айтмагъа огренмезден эвель, Дамаскнынъ байлыгъыны ве Самариенинъ гъаниметини Ашшур падишасынынъ огюне алып кетиреджеклер.
– Ялан пейгъамберлерге къаршы къылыч котериледжек, ве олар акъылдан таяджакълар. Аскерлерине къаршы къылыч чыкъаджакъ, ве олар рухтан тюшеджеклер.
Вавилоннынъ аскерлери дженк этмектен вазгечти, къалелеринде отуралар, кучьлери битти-тюкенди, къадынлар киби такъатсыз олдылар. Эвлери атешке берильди, мандаллары къырылды.
Араба къапулары ерге тюшти, Рабби мандалларыны йыкъып, къырып ташлады! Шеэрнинъ падишасынен башлыкълары башкъа халкъларгъа сюргюнликке кетти; Къанун ёкъ олды, пейгъамберлер де РАББИден хаберлерни алмай.
Харан ве Къанне шеэрлери ве Эден ери, эм де Шевадан, Ашшурдан ве Килмаддан алыш-веришчилери сеннен тиджарет яптылар.
Авен ве Пи-Бесет шеэрлерининъ йигитлери къылычнен ольдюриледжек, къызлары исе сюргюн этиледжеклер.
Авен шеэринде Исраильни гунагъа батыргъан ибадет тёпелери ёкъ оладжакъ, къурбан ерлеринде когемликнен кийик отлар оседжек. О вакъыт анда яшагъанлар дагъларгъа: «Бизни къапатынъыз!», байырларгъа: «Устьлеримизге тюшюнъиз!» – дейджеклер.
Бет-Эльге кетменъиз, Гилгалгъа кирменъиз, Беэр-Шева шеэрине кечменъиз. Гилгал шеэри сюргюн этиледжек, Бет-Эль шеэри гъайып оладжакъ.
– Эй, Исраиль огъуллары, сиз Меним ичюн хушлулар киби дегильмисиз? – дей РАББИ. – Мен исраиллилерни – Мысыр мемлекетинден, фелестинлилерни – Къафтор адасындан, арамлыларны – Кир шеэринден алып чыкъардым!
Бутюн аскерлеринъ – апайлар киби. Мемлекетинъ душманларынъа ачыкъ, атеш шеэрнинъ къапу мандалларыны ашайджакъ.