Галилея голю боюндан кечеяткъанда, Иса эки агъа-къардашны: Пётр деп адлангъан Симонны ве онынъ къардашы Андрейни корьди. Олар балыкъчы эди ве сувгъа сачмаларыны атып турмакъта эдилер.
Къуванчлы Хаберде Алла бизге бильдире ки, биз Алланынъ огюнде тек иманымыз ярдымынен акъланып оламыз. Языда да бойле айтылгъан: «Ким иманы ярдымынен инсафлы олса, яшайджакъ».
«Мен инандым, шунынъ ичюн лаф этмеге башладым», – деп язылгъаны киби, биз айны шу иманнынъ рухуны алдыкъ ве инандыкъ, шунынъ ичюн де лаф этмеге башладыкъ.
Сизинъ ортанъыздаки акъсакъалларгъа мен ялварам, – мен де акъсакъалым ве Месих чеккен азапларнынъ шаатым; мен де тезден пейда оладжакъ шуретке къошуладжагъым, –