Мен энди бу дюньяда олмайджам. Олар бу дюньяда къалалар, Мен исе Санъа къайтам. Эй, Мукъаддес Баба! Оларны Сен Манъа берген Адынъда сакъла, олар да Биз киби бирлик олсунлар.
Оларнынъ эписи бирлик олсунлар. Эй, Баба, Сен Менде ве Мен Сенде олгъаным киби, олар да Бизде олып, бирлик олсунлар. Сонъ дюнья Мени Сен ёллагъанынъа инанаджакъ.
Къуванчлы Хабернинъ ярдымынен башкъа халкълар да еудийлернен берабер мирасчылардыр, олар да бир беденнинъ къысмыдыр, оларгъа да Алланынъ эвельден берильген вадеси Иса Месихте берильди.
Сизинъ ортанъыздаки акъсакъалларгъа мен ялварам, – мен де акъсакъалым ве Месих чеккен азапларнынъ шаатым; мен де тезден пейда оладжакъ шуретке къошуладжагъым, –