2 அதுகொண்டு, கொறச்சு உஷாருள்ளாவனாயிரு; சாயிவா நெலெயாளெ உள்ளுதன ஒக்க கொறச்சுகூடி சக்தி பருசு; ஏனாக ஹளிங்ங, நன்ன தெய்வத முந்தாக நின்ன பிறவர்த்தி ஒக்க திருப்தி இல்லாத்துதாயிற்றெ நா கண்டிங்.
ஆக்க கீவுதன ஒக்க ஜனங்ஙளு காம்பத்தெபேக்காயி கீதண்டித்தீரெ; ஆக்க தெய்வ நேமதாளெ உள்ளா வஜனத எளிதி பெட்டியாளெ ஹைக்கி தெலேமேலெ கெட்டிபீத்தீரெ, ஆக்கள துணிக கெட்டா கண்ணித எறக்ககூட்டி, முத்துமணி கெட்டிபீத்தீரெ.
அதுகொண்டு ஜாகர்தெயாயிற்றெ இத்தணிவா; மனுஷனாயி பந்தா நா திரிச்சு பொப்பா ஜினும், நேரம் நிங்காக கொத்தில்லல்லோ!” ஹளி ஹளிதாங்.
அம்மங்ங ஹெண்ணு மக்க ஒக்க பிரிக, பிரிக எத்து, ஆக்காக்கள பொளுக்கு ஹிடிசிபீப்பத்தெ நோடிரு.
அல்லி கொறச்சு கால இத்தட்டு, ஹிந்திகும் கலாத்தியா தேசதாளெயும், பிரிகியா தேசதாளெயும் கறங்ஙி, சபெக்காரு எல்லாரினும் ஏசினமேலெ உள்ளா நம்பிக்கெயாளெ ஒறப்பிசிதாங்.
எல்லதங்ஙும் முடிவு ஆயிஹோத்து; அதுகொண்டு நிங்க ஏகோத்தும் சொந்த ஆசெத அடக்கி, சுபோத உள்ளாக்களாயி, தெய்வதகூடெ பிரார்த்தனெ கீதண்டிரிவா.
நிங்கள சத்துருவாயிப்பா செயித்தானு கச்சிகீறா சிங்கத ஹாற நிங்கள நாசமாடத்தெ நோடீனெ; அதுகொண்டு வளரெ சிர்தெ உள்ளாக்களாயும், சுபோத உள்ளாக்களாயும் நெடதணிவா.
“இத்தோல! நா கள்ளன ஹாற பொப்பத்தெ ஹோதீனெ; மான காம்பா ஹாற பொருமேலோடெ நெடியாதெ, சிர்தெயோடெ துணி ஹைக்கி நெடிவாக்க பாக்கியசாலிகளாப்புது.”
எந்நங்ங, நின்னகையி ஒந்து கொறவுட்டு; அது ஏன ஹளிங்ங, நினங்ங, நேரத்தெ இத்தா சினேக ஈக இல்லெ.
சர்தி சபெயாளெ இப்பா தூதங்ங நீ இந்த்தெ எளி; தெய்வத ஏளு ஆல்ப்மாவின தன்னகூடெ நிருத்தி, ஏளு நச்சத்தறத தன்ன கையாளெ ஹிடுத்திப்பாவாங் ஹளுது ஏன ஹளிங்ங, “நின்ன பிறவர்த்தி ஏன ஹளி நனங்ங கொத்துட்டு; நீ தெய்வகாரெயாளெ ஜீவுள்ளாவன ஹாற இப்புதே ஒள்ளு; எந்நங்ங, நீ சத்தாவன ஹாற ஆப்புது இப்புது.
நீ படிச்சுதனும், கேட்டுதனும் ஒர்மெபடிசி நோடு! அதன அனிசரிசி நெடெ; மனசுதிரிஞ்ஞு பா! உஷாருள்ளாவனாயி இரு; இல்லிங்ஙி, நா கள்ளன ஹாற நின்னப்படெ பொப்பிங்; ஏது சமெயாளெ பந்நீனெ ஹளிட்டுள்ளுது நீ அறியாறெ.