2 அவங், ஹளே ஹாவாயிப்பா ஆ தொட்ட ஹாவின ஹிடுத்தட்டு, ஆயிர வர்ஷட்ட கெட்டிபீத்தாங்; ஆ ஹாவிக செயித்தானு, பிசாசு ஹளிட்டுள்ளா ஹெசறும் உட்டாயித்து.
“நன்ன ஹேதினாளெ, ஏரிங்ஙி தன்ன ஊரு, அண்ணதம்மந்தீரு, அக்கதிங்கெயாடுரு, அப்பாங், அவ்வெ, மக்க, சல, இதொக்க புட்டு பந்தாக்காக, நூரு பங்கிக கூடுதலு பல கிட்டுகு, நித்திய ஜீவிதும் கிட்டுகு.
ஆக்க ஏசினகூடெ, “தெய்வத மங்ஙா! நங்காகும், நினங்ஙும் தம்மெலெ சம்மந்த ஏன? சமெ ஆப்புதனமுச்செ நங்கள பேதெனெபடுசத்தெபேக்காயி இல்லிக பந்துதோ?” ஹளி ஆர்ப்பத்தெகூடிரு.
பட்டெயாளெ பித்தா பித்திக ஒத்தாக்க ஏற ஹளிங்ங, ஆக்க வஜன கேளுரு; எந்நங்ங வஜன கேட்டா ஹாற தென்னெ செயித்தானு பந்தட்டு, பெட்டெந்நு ஆக்கள மறதண்டு ஹோப்பத்தெ மாடியுடுவாங்.
எந்தட்டு, “ஏசுவே! நீ சொர்க்காளெ இப்பா தொட்ட தெய்வத மங்ஙனல்லோ? நன்ன ஏன கீவத்தெ ஹோப்புது? நீ தெய்வத ஓர்த்து, நன்ன பேதெனெ படுசுவாடா!” ஹளி, ஒச்செகாட்டி ஆர்த்தாங்; ஏனாக ஹளிங்ங, ஏசு அவனகூடெ, “பிறித்திகெட்ட பிசாசே! ஈ மனுஷன புட்டு ஹொறெயெ கடது ஹோ!” ஹளி நேரத்தே ஹளித்தாங்.
ஈகளே ஈ லோக ஜனாக ஞாயவிதி பந்துகளிஞுத்து; தெய்வ ஈ லோகத அதிபதி ஆயிப்பாவன ஹொறெயெ தள்ளுகு.
ஞாயவிதித பற்றி ஆக்க பிஜாரிசிண்டிப்புதும் தெற்றாப்புது; ஏனாக ஹளிங்ங, ஈ லோகக்காறிக அதிபதி ஆயிப்பா பிசாசிக சிட்ச்செ கிட்டிகளிஞுத்து.
நங்கள ஜீவிதாளெ சமாதான தப்பா தெய்வ, செயித்தானின நிங்கள காலடிக ஹைக்கி சொவுட்டத்தெ மாடுகு; நங்கள நெடத்தா ஏசுக்கிறிஸ்தின கருணெ நிங்காக கிட்டட்டெ.
அதுகொண்டு, தெய்வ தன்ன மக்களாயிற்றெ ஏற்றெத்திதாக்க ஒக்க சரீரும், சோரெயும் உள்ளாக்களாயி இப்புதுகொண்டு, ஏசும், ஆக்கள ஹாற தென்னெ மாறிதாங்; எந்நங்ங, அவங் தன்ன சாவினாளெ, சாவினமேலெ அதிகாரியாயிப்பா செயித்தானின ஜெயிச்சாங்.
நிங்கள சத்துருவாயிப்பா செயித்தானு கச்சிகீறா சிங்கத ஹாற நிங்கள நாசமாடத்தெ நோடீனெ; அதுகொண்டு வளரெ சிர்தெ உள்ளாக்களாயும், சுபோத உள்ளாக்களாயும் நெடதணிவா.
தெய்வ தன்ன தூதம்மாரினகூடி குற்றகீதாகண்டு பொருதெ புட்டுபில்லெ; ஞாயவிதி ஜினட்ட ஆக்கள இருட்டறெயாளெ சங்ஙலெ ஹைக்கி கெட்டிபீத்திப்புதாப்புது.
செல தூதம்மாரும், தெய்வ ஆக்கள நிருத்தித்தா நெலெயாளெ நில்லாதெ குற்ற கீதாகண்டு எந்தெந்தும் சிட்ச்செ அனுபோசத்தெ பேக்காயி, ஒரிக்கிலும் ஹிடிபுடுசத்தெ பற்றாத்த இருட்டினாளெ ஆக்கள அடெச்சு பீத்திப்பா ஹாற தென்னெ, கடெசிகுள்ளா ஞாயவிதி ஜினாளெ ஈக்காகும் சிட்ச்செ கிட்டத்தெ ஹோத்தெ.
ஆ ஹாவின பூமியாளெ தள்ளிகிடிகிதுகொண்டு, ஆ கெண்டுமைத்தித ஹெத்தா ஹெண்ணின உபத்தரகீவத்தெ பேக்காயி ஹோயிண்டித்து.
எந்நங்ங, ஆ ஹாவு அவள நீரு ஒளிக்கி கொண்டுஹோட்டெ ஹளிட்டு, தன்ன பாயெந்த தொட்ட பொளெத ஹாற உள்ளா நீரின துப்பி புட்டுத்து.
அதுகொண்டு, ஹாவு அரிசத்தோடெ, அவள மற்றுள்ளா மக்கள கொல்லத்தெபேக்காயி ஹோத்து; ஆக்க ஒக்க தெய்வத கல்பனெ அனிசரிசி நெடது, ஏசின சாட்ச்சியாயிற்றெ ஜீவிசிதாக்களாப்புது.
ஆகாசாளெ, பேறெ ஒந்து அடெயாளும் கண்டுத்து; அதனாளெ, கிச்சின ஹாற சொவந்ந நெற உள்ளா ஒந்து தொட்ட ராட்ச்சஸ ஹாவு கண்டுத்து; அதங்ங, ஏளு தெலெயும், ஹத்து கொம்பும் உட்டாயித்து; அதன தெலேமேலெ ஏளு கிரீடம் உட்டாயித்து.
ஆ ஹாவு, ஆகாசாளெ இப்பா மூறனாளெ ஒந்து பாக நச்சத்தறத தன்ன பாலினாளெ, பூமியாளெ பலிச்சு கிடிகித்து; எந்தட்டு, பிரசவ வேதெனெயாளெ இப்பா ஹெண்ணின மைத்தித முணுங்ஙத்தெ பேக்காயி, அவள முந்தாக ஹோயி நிந்துத்து.
அந்த்தெ பிசாசும், செயித்தானும் ஹளா ஹாவின கீளெ பூமியாளெ தள்ளிபுட்டுரு; அதனகூட்டதாளெ இப்பா அதன தூதம்மாரினும் தள்ளிபுட்டுரு; ஈ ஹாவு தென்னெயாப்புது ஆதிந்தே, லோகாளெ இப்பா ஜனங்ஙளா தெற்று குற்ற கீவத்தெ மாடிண்டித்துது.
நா கண்டா ஆ மிருக புள்ளித ஹாரும், அதன காலு கெறிடித காலின ஹாரும் உட்டாயித்து; அதன பாயெ சிங்கத பாயெ ஹாரும் உட்டாயித்து; அம்மங்ங, ஆ ராட்ச்சஸ ஹாவு தன்ன சக்தியும், தன்ன சிம்மாசன, அதிகார ஒக்க, ஆ மிருகாக கொட்டுத்து.
ராட்ச்சஸ ஹாவு ஆ மிருகாக அதிகார கொட்டித்தா ஹேதினாளெ ஜனங்ஙளு எல்லாரும் ஹாவின கும்முட்டுரு, “ஈ மிருகாக சமமாயிற்றெ உள்ளாவாங் ஏற? அதனகூடெ யுத்தகீவாக்க ஏற இத்தீரெ?” ஹளி ஹளிட்டு, மிருகத கும்முடத்தெகூடிரு.
அதுகளிஞட்டு, ஆக்கள ஏமாத்திண்டித்தா செயித்தானினும் கிச்சு கத்திண்டிப்பா கெந்தக கடலாளெ எருதுரு; ஆ மிருகாதும், ஆ கள்ளபொளிச்சப்பாடிதும் அல்லி தென்னெயாப்புது நேரத்தே எருதித்துது; அல்லி, ஆக்க இரும் ஹகலுமாயிற்றெ எந்தெந்தும் உபத்தர படுரு.
ஆ, ஆயிர வர்ஷ களிவதாப்பங்ங செயித்தானின ஜெயிலிந்த கெட்டு அளுத்துபுடுரு.
பாதாளத தூதனாப்புது அவேக ராஜாவு; அவங்ங, எபிரெய பாஷெயாளெ அபத்தானு ஹளியும், கிரீக்கு பாஷெயாளெ அப்பொலியானு ஹளி ஹெசறு உட்டாயித்து.