9 அவளகூடெ பேசித்தர கீதண்டு, ஆடம்பரமாயிற்றெ ஜீவிசிதா பூலோகத ராஜாக்கம்மாரு ஒக்க, அவ கிச்சினாளெ பெந்நண்டிப்பங்ங உட்டாப்பா ஹொகெத காமங்ங, அவாக பேக்காயி ஹாடிஅளுரு.
எந்நங்ங, எள வைசுள்ளா விதவெ ஹெண்ணாகள ஈ கூட்டதாளெ சேர்சுவாட; ஏனாக ஹளிங்ங, ஏசுக்கிறிஸ்தினகூடெ இருக்கு ஹளிட்டுள்ளா ஆக்கள தீருமானத காட்டிலும், சரீப்பிரகாரமாயிற்றுள்ளா பேடாத்த பிஜார பொப்பதாப்பங்ங, ஆக்காக மொதெகளிக்கு ஹளி தோநுகு.
ஆக்கள சிட்ச்சிசதாப்பங்ங உட்டாதா ஹொகெ ஏகோத்தும் மேலேக எத்தண்டித்து; ஆ மிருகத அடெயாள ஹைக்கிதாக்காகும், அதன ஹெசறு ஹைக்கிதாக்காகும், ஆ மிருகாதும், அதன பிம்மாதும் கும்முடா ஆள்க்காறிகும், இரும் ஹகலும் ஒம்மெயும் ஒளிவில்லாத்த பேதெனெ உட்டாயித்து.
ஏனாக ஹளிங்ங, பூமியாளெ இப்பா ராஜாக்கம்மாரு அவளகூடெ பேசித்தர கீதுரு; ஆக்க அவள பேசித்தர ஹளா சாராகதாளெ மத்துஹிடுத்து இத்தீரெ” ஹளி ஹளிதாங்.
ஆ பட்டண கிச்சுஹிடுத்து கத்திண்டிப்பங்ங, ஆ ஹொகெ கண்டட்டு, ‘ஈ பட்டணத ஹாற இனி பேறெ ஒந்து பட்டண உட்டாக்கோ?’ ஹளி ஆர்த்துரு.
அம்மங்ங, ஒந்து தூதங், “சொர்க்கமே! தெய்வஜனமே! தூதம்மாரே! பொளிச்சப்பாடிமாரே! நிங்க சந்தோஷபட்டு கொண்டாடிவா; நிங்காக பேக்காயிற்றெ, தெய்வ அவாக சிட்ச்செ கொட்டுகளிஞுத்து” ஹளி ஹளிதாங்.
அவள பேசித்தரமாயிப்பா சாராகத எல்லா ஜாதிக்காரும் குடுத்துரு; பூலோகத ராஜாக்கம்மாரு ஒக்க அவளகூடெ பேசித்தர கீதுரு; பூலோகதாளெ இப்பா கச்சோடக்காரு ஒக்க அவள சம்பத்தினாளெ ஹணகாரு ஆதுரு” ஹளி ஹளிதாங்.
அவ ஏசு பெருமெயாயிற்றும், ஆடம்பரமாயிற்றும் ஜீவிசிளோ அதங்ங தகுந்ந சிட்ச்செயும், துக்கம் அவாக கொடிவா, ‘நா விதவெ அல்ல, மகாராணி ஆப்புது; நனங்ங ஒந்து கஷ்டம் பார’ ஹளி அவ தன்ன மனசினாளெ பிஜாரிசிண்டித்தா.
ஆக்க ஹிந்திகும், “அல்லேலூயா! அவள கிச்சுகவுசிதா ஹொகெ ஏகோத்தும் பொந்தீதெ” ஹளி ஹளிரு.
அதுகொண்டு நா அவள, கெடதா கெடெக்கெயாளே இப்பத்தெ மாடுவிங்; அவளகூடெ சூளெத்தர கீவத்தெ ஹோதாக்க மனசுதிரிஞ்ஞு பந்துதில்லிங்ஙி, ஆக்காகும் நா கடினமாயிற்றுள்ளா சிட்ச்செ கொடுவிங்.