5 நீரினமேலெ அதிகார உள்ளா தூதங், “ஈக இப்பாவனும், நேரத்தெ இத்தாவனுமாயிப்பா பரிசுத்தனே! இந்த்தெ ஞாயவிதிப்பா நீ, நீதி உள்ளாவனாப்புது.
அப்பா! எல்லதனும் ஞாயமாயிற்றெ கீவாவனே! ஈ லோகக்காரு நின்ன மனசிலுமாடிபில்லெ; எந்நங்ங நா நின்ன மனசிலுமாடிதிங். நீனாப்புது நன்ன ஹளாயிச்சுது ஹளி நன்ன சிஷ்யம்மாரு மனசிலுமாடிதீரெ.
இந்த்தல தயவுள்ளா தெய்வத மனசு அறியாதெ, நீ நெஞ்ஜினகட்டி உள்ளாவனாயி நெடிவுதுகொண்டு, நினங்ஙுள்ளா சிட்ச்செத நீனே கூட்டி பீப்புதாப்புது; ஏனாக ஹளிங்ங, ஈ லோகாளெ இப்பா எல்லாரினும் ஞாயவிதிப்பத்தெபேக்காயி தெய்வ ஒந்துஜினத பீத்துஹடதெ.
அந்த்தெ இப்பங்ங, செல ஆள்க்காரு இந்த்தெ கேளுரு; மனுஷரு கீவா தெற்று குற்ற, தெய்வத நீதியுள்ளாவனாயிற்றெ காட்டிதுட்டிங்ஙி, ஹிந்தெ ஏனாக மனுஷரு கீவா தெற்று குற்றாக தெய்வ சிட்ச்செ கொடுது ஹளி கேளக்கெயல்லோ?
ஆசியாளெ இப்பா ஏளு சபெக யோவானு எளிவா கத்து ஏன ஹளிங்ங, ஈகளும் இப்பாவனும், இதுவரெ இத்தாவனும், இனி இப்பாவனுமாயிப்பா தெய்வதப்படெந்தும், தெய்வ குளுதிப்பா சிம்மாசனத முந்தாக நிந்திப்பா ஏளு ஆல்ப்மாவினப்படெந்தும், ஏசுக்கிறிஸ்தினப்படெந்தும் நிங்காக சமாதானும் கருணெயும் கிட்டட்டெ.
‘நானே எல்லதனும் தொடங்ஙி பீத்தாவாங்; நானே எல்லதனும் அவசான மாடாவாங்’ ஹளி நங்கள எஜமானனாயிப்பா சர்வசக்தி உள்ளா தெய்வ ஹளீனெ; ஈக இப்பாவனும், இதுவரெ இத்தாவனும், இனி பொப்பாவனும் ஒக்க அவங்தென்னெ ஆப்புது.”
அம்மங்ங ஆக்க, “நங்கள எஜமானனாயிப்பா தெய்வமே! சர்வசக்தி உள்ளாவனே! ஈக இப்பாவனும், நேரத்தெ இத்தாவனும் இனியும் பொப்பாவனே! நினங்ங நண்ணி ஹளீனு; ஏனாக ஹளிங்ங, நீ நின்ன சக்தியும், பெருமெயும் காட்டி பரண நெடத்திதல்லோ!
மூறாமாத்த தூதங், தன்ன கையி இப்பா பாத்தறதாளெ உள்ளுதன பூமியாளெ உள்ளா பொளெயாளெயும், நீரு ஒறவினாளெயும் ஒக்க ஹுயிதாங்; அதொக்க சோரெ ஆத்து.
அம்மங்ங, “ஹூம் தெய்வமாயிப்பா எஜமானனே! சர்வசக்தி உள்ளா தெய்வமாயிப்பா எஜமானனே! நின்ன தீர்ப்பு சத்திய உள்ளுதும், நீதி உள்ளுதும் ஆப்புது” ஹளி அல்லி இத்தா ஹரெக்கெ திம்ப, கூட்டகூடிது நா கேட்டிங்.
ஏனாக ஹளிங்ங, தன்ன பேசித்தரங்கொண்டு, பூலோகத நாசமாடிதா பேசிக தெய்வ கொட்டா தீர்ப்பு சத்தியமாயிற்றும், நீதியாயிற்றும் உள்ளுதாப்புது; தன்ன கெலசகாறா கொந்தாகண்டு, தெய்வ அவளகையி பகராக மீட்டித்து” ஹளி ஹளிரு.
ஆ நாக்கு ஜீவிகும் ஆறு செறகு உட்டாயித்து; அதன ஒளெயும், ஹொறெயும் கண்ணு உட்டாயித்து; ஆ நாக்கு ஜீவியும், “ஈக இப்பாவனும், நேரத்தெ இத்தாவனும், இனி பொப்பாவனுமாயிப்பா சர்வசக்தி உள்ளா தெய்வமாயிப்பா எஜமானு பரிசுத்தாங், பரிசுத்தாங், பரிசுத்தாங்” ஹளி, இரும் ஹகலும் புடாதெ ஹளிண்டித்து.
ஆக்க ஒச்செகாட்டி, “பரிசுத்தும், சத்தியமும் உள்ளா எஜமானனே! லோகாளெ இப்பாக்காக ஏஸுகால ஞாயவிதி கொடாதிப்பெ? நங்கள கொந்தாக்கள ஏஸுகாலட்ட பகர மீட்டாதிப்பெ?” ஹளி கேட்டுரு.