9 நன்ன ஜீவிதாளெ நிங்க கண்டுதனும் கேட்டுதனும், நா நிங்காக படிசிதனும், நிங்க படிச்சு மனசிலுமாடிதனும் ஒக்க கீதண்டிரிவா; அம்மங்ங சமாதான தப்பா தெய்வ நிங்களகூடெ இக்கு.
பொளிச்சப்பாடி ஏன ஹளிது ஹளிங்ங, ஒந்து கன்னி ஹெண்ணு பெசிறி ஆயி ஒந்து கெண்டுமைத்தித ஹெருவா; ஆ மைத்திக இம்மானுவேலு ஹளி ஹெசறு பீப்புரு, இம்மானுவேலு ஹளிங்ங தெய்வ நங்களகூடெ இத்தீனெ ஹளி அர்த்த” ஹளி ஹளிதாங்.
நா நிங்களகூடெ ஹளிதா கல்பனெத ஒக்க அனிசருசத்தெ ஹளிகொடிவா; இத்தோல! லோக அவசான ஆப்பாவரெட்ட எல்லா ஜினாளெயும் நா நிங்களகூடெ இத்தீனெ” ஹளி ஹளிதாங்.
அந்த்தெ சொர்க்காளெ இப்பா நன்ன அப்பன இஷ்ட ஏன ஹளி அருது அதனபிரகார கீவாவனே சொர்க்கராஜேக ஹோப்பாங். அல்லாதெ பொருதே நன்னகூடெ எஜமானனே, எஜமானனே! ஹளி ஊதண்டிப்பா ஒப்பனும் சொர்க்கராஜேக ஹோகாரரு.
நிங்க நா ஹளிதன கேளாதெ பொருதே எஜமானனே, எஜமானனே! ஹளி நன்ன ஊளுது ஏக்க?
அதங்ங ஏசு ஆக்களகூடெ, நன்ன அவ்வெத ஹாரும், தம்மந்தீரா ஹாரும் உள்ளாக்க ஏற ஹளிங்ங, தெய்வத வாக்கு கேட்டு, அது பிரகார ஜீவுசாக்க தென்னெயாப்புது ஹளி ஹளிதாங்.
நிங்க ஈ சத்தியங்ஙளு ஒக்க அருது அதே ஹாற நெடிவாக்களாயி இத்தங்ங, நிங்க பாக்கியசாலி தென்னெ.
நா நிங்களகூடெ ஹளிதனொக்க நிங்க கீவுதாயித்தங்ங, நிங்கதென்னெ நன்ன கூட்டுக்காரு.
அம்மங்ங ஏசின அவ்வெ கெலசகாறாகூடெ, ஏசு நிங்களகூடெ ஏன ஹளீனெயோ அதே ஹாற தென்னெ கீயிவா ஹளி ஹளிதா.
அவங் அஞ்சிபெறெச்சட்டு, “எஜமானனே! நா ஏன கீயிக்கு?” ஹளி கேட்டாங்; அதங்ங எஜமானு, “நீ எத்து பட்டணாக ஹோ; அல்லிபீத்து நீ ஏன கீயிக்கு ஹளி, ஹளிதப்புரு” ஹளி ஹளித்து.
சமாதான தப்பா தெய்வ நிங்கள எல்லாரினகூடெயும் இறட்டெ.
நங்கள ஜீவிதாளெ சமாதான தப்பா தெய்வ, செயித்தானின நிங்கள காலடிக ஹைக்கி சொவுட்டத்தெ மாடுகு; நங்கள நெடத்தா ஏசுக்கிறிஸ்தின கருணெ நிங்காக கிட்டட்டெ.
அதுகொண்டு, நீ திந்நங்ஙும் குடுத்தங்ஙும், ஏன தென்னெ கீதங்ஙும் செரி, அதனகொண்டு தெய்வாக பெகுமான உட்டாக்கோ, ஹளி ஆலோசிட்டு பேக்கு கீவத்தெ. இது தென்னெயாப்புது நன்ன உத்தர.
ஏனாக ஹளிங்ங, தெய்வ, சபெயாளெ கொழப்ப உட்டுமாடாவனல்ல; அதனபகர சமாதான உட்டுமாடாவனாப்புது.
அதுகொண்டு, தெய்வகாரெயாளெ நிங்கள அப்பனஹாற இப்பா நன்ன ஜீவித கண்டட்டு, தெய்வாக இஷ்டப்பட்ட ஜீவித ஜீவிசிவா.
ஏனாக ஹளிங்ங, நன்ன கூட்டுக்காறே! கடெசிக நா நிங்களகூடெ ஹளத்துள்ளுது ஏன ஹளிங்ங, சந்தோஷமாயிற்றெ இரிவா, சமாதானமாயிற்றெ இரிவா, தெற்று கீயாதெ ஒள்ளெ பட்டெயாளெ நெடிவா, ஆசுவாசபடிசிவா, ஒந்தே மனசுள்ளாக்களாயி இரிவா, அம்மங்ங சினேகும் சமாதானும் தப்பா தெய்வ நிங்களகூடெ ஏகோத்தும் இக்கு.
நன்ன கூட்டுக்காறே, நிங்க எல்லாரும் நன்ன ஜீவித கண்டு படிச்சணிவா. நிங்கள எடேக, நங்க ஜீவிசி காட்டிதா ஹாற தென்னெ நெடிவாக்க இத்தீரல்லோ! ஆக்களும் கண்டு படிச்சணிவா.
அந்த்தெ பிரார்த்தனெ கீவதாப்பங்ங, தெய்வத கையிந்த நிங்காக அளவில்லாத்த சமாதான கிட்டுகு; ஈ சமாதான, நிங்கள மனசினாளெ அஞ்சிக்கெயும், மற்றுள்ளா சிந்தெயும் பாராதெ காத்தங்கு; ஈ சமாதான கிறிஸ்து ஏசின நம்பி ஜீவுசா எல்லாரிகும் உள்ளுதாப்புது.
அதுகொண்டு, நிங்கள கஷ்டதாளெ ஒக்க தெய்வத வாக்கின சீகரிசி, பரிசுத்த ஆல்ப்மாவு தப்பா சந்தோஷத்தோடெ ஜீவிசிண்டித்துரு. ஏசுக்கிறிஸ்து எந்த்தெ ஜீவிசிதாங் ஹளியும், நங்க எந்த்தெ ஜீவிசிதும் ஹளியும் ஒக்க மனசிலுமாடிட்டு, அதனபிரகார ஜீவிசீரெ.
கூட்டுக்காறே, ஏசினமேலெ நம்பிக்கெ பீத்து, யூதேயா தேசதாளெ ஜீவிசிண்டிப்பா சபெக்காறிக யூதம்மாராகொண்டு புத்திமுட்டு சம்போசித்து; அதே ஹாற தென்னெ நிங்காகும் நிங்கள சொந்த ஜனதகொண்டு புத்திமுட்டு உட்டாத்து.
அந்த்தெ சமாதான தப்பா தெய்வதென்னெ நிங்கள மனசு, ஆல்ப்மாவு, சரீரத ஒக்க பூரணமாயிற்றெ சுத்தி மாடாவாங்; அம்மங்ங நங்கள எஜமானாயிப்பா ஏசுக்கிறிஸ்து பொப்பதாப்பங்ங நங்கள ஜீவித குற்ற இல்லாத்துதாயிற்றெ தெய்வ காத்தங்கு.
ஏனாக ஹளிங்ங, நிங்காக ஹளிதந்தா தெய்வகாரியங்ஙளு ஒக்க நிங்க இதுவரெ கைக்கொண்டு பந்துதீரெ; அதே ஹாற தென்னெ இனியும் கைக்கொண்டு நெடிவுரு ஹளிட்டுள்ளா நம்பிக்கெ தெய்வ நங்காக தந்துஹடதெ.
ஏசுக்கிறிஸ்து நின்னகூடெ இறட்டெ; தெய்வத கருணெ நிங்க எல்லாரிகும் கிட்டட்டெ.
அதுமாத்தற அல்ல, சத்திய வஜனாத நிங்க கேளுது மாத்தற போர. நிங்கள ஜீவிதாளெ அதனபிரகார கீதுதில்லிங்ஙி, நிங்கள நிங்களே ஏமாத்தாஹாற இக்கு.
கூட்டுக்காறே! அதுகொண்டு தெய்வ நிங்கள ஏனாகபேக்காயி ஊதிப்புது ஹளியும், ஏனாகபேக்காயி தெரெஞ்ஞெத்திப்புது ஹளிட்டுள்ளா ஒறப்பும் உள்ளாக்களாயித்தங்ங நிங்க பட்டெ தெற்றி ஹோகரு.
நங்க தம்மெலெ தம்மெலெ சினேகிசுக்கு ஹளிட்டுள்ளுதும், தெய்வத மங்ஙனாயிப்பா ஏசுக்கிறிஸ்தின நம்புக்கு ஹளிட்டுள்ளுதும் ஆப்புது தெய்வத நேம; ஈ, நேமத கைக்கொண்டு தெய்வாக இஷ்டப்பட்டா ஹாற ஜீவிசிங்ங, நங்க தெய்வதகூடெ கேளுதொக்க தெய்வ நங்காக தக்கு.