7 நா ஹளுதன ஒக்க மனசினாளெ பீத்து சிந்திசீக; தெய்வ நினங்ங எல்லா காரெயும் அறிவத்துள்ளா புத்தி தக்கு.
ஏனாக ஹளிங்ங, நிங்க ஆக்களகூடெ கூட்டகூடதாப்பங்ங, எந்த்தெ கூட்டகூடுக்கு ஏன ஹளுக்கு ஹளிட்டுள்ளா புத்தித நா நிங்கள பாயாளெ தப்பிங்; அம்மங்ங, ஆக்க நிங்களகூடெ ஒந்தும் திரிச்சு ஹளாரரு.
எந்தட்டு ஏசு தெய்வ வஜன ஆக்காக மனசிலாப்பத்தெ பேக்காயி, ஆக்கள மனசு தொறதுகொட்டட்டு,
அம்மங்ங ஏசு தன்ன சிஷ்யம்மாராகூடெ, “நா ஹளுதன சிர்திசி கேளிவா! மனுஷனாயி பந்தா நன்ன, செல மனுஷம்மாரா கையி ஹிடுத்து கொடுரு” ஹளி ஹளிதாங்.
நிங்காக சகாயகீவத்தெபேக்காயி நன்ன ஹெசறாளெ, நன்ன அப்பாங் ஹளாய்ப்பத்தெ ஹோப்பா பரிசுத்த ஆல்ப்மாவாயி இப்பாவாங் நிங்காக எல்லதனும் படிசிதப்பாங். நா ஹளிதா எல்லதனும் நிங்காக ஓர்மெபடிசியும் தப்பாங்.
சத்தியத ஹளிதப்பா பரிசுத்த ஆல்ப்மாவாயி இப்பாவாங் பொப்பதாப்பங்ங, பூரணமாயிற்றுள்ளா சத்தியதப்படெ நிங்கள கூண்டிண்டு ஹோப்பாங். அவங் தன்ன சொந்த இஷ்டப்பிரகார ஒந்நனும் கூட்டகூடாதெ, தாங் அருதா காரெ மாத்தற கூட்டகூடுவாங். இனி சம்போசத்துள்ளா காரெதும் ஹளிதப்பாங்.
எந்நங்ங, தெய்வ அவனகூடெ இத்து, அவங்ங பந்தா எல்லா கஷ்டந்தும் அவன ஹிடிபுடிசித்து; எகிப்தின ராஜாவாயிப்பா பார்வோனப்படெ இப்பங்ங, தெய்வ அவங்ங சகல புத்தியும் தயவும் கொட்டித்து; ஆ ராஜாவு, யோசேப்பின எகிப்து தேசாகும், தன்ன ராஜகொட்டாராகும் தலவனாயிற்றெ நேமிசிதாங்.
எந்த்தெ ஹளிங்ங, பரிசுத்த ஆல்ப்மாவு ஒப்பனே ஆதங்ஙும், நங்களாளெ செலாக்காக தெய்வத மனசினாளெ இப்பா காரெத மனசிலுமாடி கூட்டகூடத்தெ சகாசீனெ; பேறெ செலாக்காக தெய்வத வாக்கினாளெ இப்பா புத்திமதித மற்றுள்ளாக்காக ஹளிகொடத்தெ சகாசீனெ.
அதுகொண்டு ஏசின நம்பா நன்ன கூட்டுக்காறே! நிங்களகூடெ ஒந்து காரெகூடி நனங்ங ஹளத்துள்ளுது ஏன ஹளிங்ங, ஏகோத்தும் நிங்க ஒள்ளெகாரெயும், சத்தியநேரு உள்ளா காரெயும், தெற்று குற்ற, இல்லாத்த காரெயும், எல்லாரும் இஷ்டப்படா காரெயும் மாத்தற சிந்திசிவா.
நிங்களபற்றி நங்க கேட்டா ஜினந்த தெய்வஇஷ்டத பூரணமாயிற்றெ அறிவத்துள்ளா அறிவு நிங்காக கிட்டத்தெ பேக்காயும், நிங்கள ஆல்ப்மாவிக ஆவிசெ உள்ளா எல்லா அறிவினாளெ நிங்க வளரத்தெ பேக்காயும் நங்க ஏகோத்தும் தெய்வதகூடெ பிரார்த்தனெ கீதண்டித்தீனு.
நீ ஈ காரெ ஒக்க வளரெ சிர்தெயோடெயும் சமர்ப்பணத்தோடும் கீயி; அம்மங்ங நின்ன வளர்ச்செ எல்லாரிகும் கொத்துகிட்டுகு.
அதே ஹாற தென்னெ கஷ்டப்பட்டு கெலசகீவா, கிறிஷிக்காறங்ங ஆப்புது அவன பைலா பெளெ முந்தெ கிட்டபேக்காத்து.
நா ஹளா ஒள்ளெவர்த்தமான ஏன ஹளிங்ங, தாவீதின பாரம்பரியதாளெ ஹுட்டி, சத்து, ஜீவோடெ எத்தா ஏசுக்கிறிஸ்தினபற்றி தென்னெயாப்புது; நீ இதன ஓர்த்தாக.
துஷ்டம்மாரா எல்லாவிதமாயிற்றுள்ளா எதிர்ப்பும் அவங் சகிச்சுது ஒம்மெ ஓர்த்துநோடிவா; அம்மங்ங நிங்க மனசுதளர்நு ஹோகரு.
தெய்வத வாக்கின நிங்காக ஹளிதந்து, நிங்கள நெடத்திதாக்கள ஓர்த்தணிவா; ஆக்கள ஜீவித மற்றுள்ளாக்காக எந்த்தெ பிரயோஜன உள்ளுதாயிற்றெ உட்டாயித்தோ, அது ஓர்த்தணிவா; ஆக்கள ஹாற தென்னெ நிங்களும், ஏசின நம்பிக்கெ உள்ளாக்களாயி இரிவா.
அதுகொண்டு, நன்ன பரிசுத்த கூட்டுக்காறே! தெய்வ தனங்ஙபேக்காயி ஊது தெரெஞ்ஞெத்திதா நிங்களகூடெ, நா ஹளுதேன ஹளிங்ங, அப்போஸ்தலனும், தொட்டபூஜாரியுமாயிற்றெ நங்க அறிசிண்டிப்பா ஏசினபற்றிட்டுள்ளா சிந்தெயாளெ தென்னெ நிங்களும் நெடதணிவா.
நங்கள முத்தனாயிப்பா அப்ரகாமே தாங் யுத்ததாளெ கொண்டுபந்தா எல்லா சாதெனெயாளெயும் இவங்ங ஹத்தனாளெ ஒந்து பாக காணிக்கெ கொட்டாங் ஹளி ஹளத்தாப்பங்ங இவங் எத்தோறெ தொட்டாவனாயி இத்தீனெ ஹளிட்டுள்ளுது நங்காக மனசிலுமாடக்கெயல்லோ!
நிங்காக அந்த்தல கஷ்ட பொப்பா சமெயாளெ, அதன சகிப்பத்துள்ளா அறிவில்லாத்தாக்களாயி இத்தங்ங, அறிவு தப்பா தெய்வதகூடெ கேட்டு பொடிசிணிவா; ஏனாக ஹளிங்ங, தெய்வதகூடெ அறிவு பேக்கு ஹளி கேளா எல்லாரிகும் தெய்வ தாராளமாயிற்றெ கொடுகு; நினங்ங அறிவில்லே? ஹளி ஜாள்கூடாவனல்ல தெய்வ.
இந்த்தெ கூட்டகூடாக்க ஏது அறிவினாளெ கூட்டகூடீரெ ஹளிங்ங, ஈ லோக அறிவினாளெயும், பாரம்பரி அறிவினாளெயும், பிசாசு கொடா அறிவினாளெயும் தென்னெயாப்புது. அந்த்தல அறிவு தெய்வ தப்பா அறிவல்ல.
எந்த்தெ ஹளிங்ங, தெய்வ தப்பா அறிவு மாய இல்லாத்த ஒள்ளெ சுத்த அறிவாப்புது; ஈ அறிவுள்ளாக்க மற்றுள்ளாக்கள சினேகிசி, சமாதானமாயிற்றெ ஜீவுசுரு; மற்றுள்ளாக்கள மனசுஅருது தாநு ஹோப்புரு; கஷ்டதாளெ உள்ளாக்காக கருணெ காட்டி சகாசுரு; ஒள்ளேவன ஹாற நடிச்சு ஒப்பங்ஙும் இச்சபட்ச்ச கீயரு.
சத்தியமாயிற்றுள்ளா தெய்வத, நங்க மனசிலுமாடுக்கு ஹளிட்டாப்புது தெய்வத மங்ஙனாயிப்பா ஏசு ஈ லோகாக பந்துது; அவனகூடெ பெந்த உள்ளாக்களாயி ஜீவுசுது தென்னெயாப்புது நேராயிற்றுள்ளா ஜீவித; அவங் தென்னெயாப்புது தெய்வத சத்திய; சாவில்லாத்த ஜீவனும் அவங் தென்னெயாப்புது.