14 அந்த்தெ இப்பங்ங நங்க ஏன ஹளக்கெ, தெய்வ நீதியாயிற்றெ கீதுபில்லெ ஹளி ஹளக்கெயோ? ஒரிக்கிலும் அந்த்தெ ஹளத்தெபற்ற.
அந்த்தெ இப்பங்ங முந்திரிதோட்டத மொதலாளி ஆக்கள ஏன கீவாங்? அவனே நேரிட்டு பந்து, ஆ பாட்டக்காறா கொந்தட்டு, பேறெ ஆள்க்காறா கையி தன்ன தோட்டத ஏல்சுவனல்லோ? ஹளி ஹளிதாங்; அம்மங்ங ஜனங்ஙளு எல்லாரும் ஏசு ஹளிதன கேட்டட்டு, “இல்லெ இல்லெ! அந்த்தெ ஒந்தும் சம்போசத்தெபாடில்லெ” ஹளி ஹளிரு.
தெய்வ ஒந்நனும் ஆளாநோடி கீவாவனல்ல.
இந்த்தல தயவுள்ளா தெய்வத மனசு அறியாதெ, நீ நெஞ்ஜினகட்டி உள்ளாவனாயி நெடிவுதுகொண்டு, நினங்ஙுள்ளா சிட்ச்செத நீனே கூட்டி பீப்புதாப்புது; ஏனாக ஹளிங்ங, ஈ லோகாளெ இப்பா எல்லாரினும் ஞாயவிதிப்பத்தெபேக்காயி தெய்வ ஒந்துஜினத பீத்துஹடதெ.
அந்த்தெ இப்பங்ங நா யூதனாப்புது ஹளி ஹளுதுகொண்டு பிரயோஜன ஏன ஹடதெ? அல்லா சுன்னத்து கீவுதனாளெ நனங்ங பிரயோஜன ஏன ஹடதெ ஹளி கேளக்கெயல்லோ?
அந்த்தெ ஆதங்ங, ஏன ஹளத்தெ ஹடதெ? யூதம்மாரல்லாத்த பொறமெ ஜாதிக்காரு தெய்வ ஆக்கிருசா ஹாற உள்ளா சத்தியநேரு உள்ளாக்களாயி மாறிது எந்த்தெ ஹளிங்ங, ஏசுக்கிறிஸ்தினகொண்டு தெய்வ ஆக்காக கீதா காரெத நம்பி தெய்வத கும்முட்டுது கொண்டு தென்னெயாப்புது.
அம்மங்ங, “ஹூம் தெய்வமாயிப்பா எஜமானனே! சர்வசக்தி உள்ளா தெய்வமாயிப்பா எஜமானனே! நின்ன தீர்ப்பு சத்திய உள்ளுதும், நீதி உள்ளுதும் ஆப்புது” ஹளி அல்லி இத்தா ஹரெக்கெ திம்ப, கூட்டகூடிது நா கேட்டிங்.