17 ஏனாக ஹளிங்ங, மற்றுள்ளாக்களகூடெ எந்த்தெ சமாதானமாயிற்றெ இருக்கு ஹளிட்டுள்ளுது ஆக்காக கொத்தில்லெ.
எந்நங்ங நித்தியமாயிற்றெ ஜீவுசத்துள்ளா சலாக ஹோப்பா பாகுலு வளரெ இடுங்ஙிது ஆப்புது; அதங்ஙுள்ளா பட்டெ வளரெ கஷ்ட உள்ளுதாப்புது; ஆ பட்டெ கண்டுஹிடிப்பாக்க கொறச்சு ஆள்க்காறே ஒள்ளு.”
அதுகொண்டு, ஆக்கள ஜீவிதாளெ ஏகோத்தும் நாசம், நஷ்டும் தென்னெ ஒள்ளு.
அந்த்தலாக்க, “ஆக்க கீவுதொக்க தெய்வ நோடீதெ ஹளிட்டுள்ளா அஞ்சிக்கெ கொறச்சுகூடி இல்லாத்தாக்களாப்புது” ஹளி எளிதி ஹடதெயல்லோ?
அந்த்தெ ஏசுக்கிறிஸ்தினகொண்டு, தெய்வ நங்காக பேக்காயி கீதுதன ஒக்க நம்புதுகொண்டு, நங்க சத்தியநேரு உள்ளாக்களாயும், தெய்வாக இஷ்டப்பட்டாக்களாயும், தெய்வதகூடெ சமாதான உள்ளாக்களாயும் ஜீவிசீனு.