10 அதுகொண்டாப்புது தெய்வத புஸ்தகதாளெ இந்த்தெ ஒக்க எளிதிப்புது, “மனுஷனாயி ஹுட்டிதாக்களாளெ சத்தியநேரு உள்ளாவாங் ஒப்பனும் இல்லெ.
மனசிந்தே, அந்த்தல ஹொல்லாத்த சிந்தெ, கொலெ, பேசித்தர, சூளெத்தர, களவு, கள்ளசாட்ச்சி, தூஷணவாக்கு, இந்த்தலதொக்க ஹொறெயெ கடது பொக்கு.
அதங்ங ஏசு அவனகூடெ, “நீ நன்ன ஏனாக ஒள்ளேவாங் ஹளி ஹளுது? தெய்வ ஒப்பனல்லாதெ பேறெ ஒள்ளேவாங் ஒப்புரும் இல்லெயல்லோ.
அதுகொண்டாப்புது தெய்வத புஸ்தகதாளெ “இதுவரெ ஆக்கள கீயி கேளாத்ததாயிற்றும், ஆக்கள கண்ணு காணாத்துதாயிற்றும் இறட்டெ; ஆக்காக ஒள்ளெ ஒறக்கின தெய்வ கொட்டுஹடதெ” ஹளி எளிதிப்புது.
தெய்வகாரெ மனசிலுமாடுக்கு ஹளி, தெய்வத அன்னேஷாக்க ஒப்புரும் இல்லெ.
காரண ஏன ஹளிங்ங, எல்லா மனுஷரும் தெற்று குற்ற கீதாஹேதினாளெ தெய்வ ஆக்காக கொட்டித்தா சத்தியநேரு உள்ளாவாங் ஹளிட்டுள்ளா அந்தஸ்தின ஆக்களே ஹம்மாடிரு.
ஒரிக்கிலும் பொள்ளு ஆக; எந்த்தெ ஹளிங்ங, ஹளிதா வாக்கின நிவர்த்திகீவா காரெயாளெ சத்திய உள்ளாவாங் தெய்வ மாத்தற ஒள்ளு; மனுஷம்மாரு ஒக்க பொள்ளம்மாராப்புது; ஏனாக ஹளிங்ங, “நீ ஹளிதா வாக்குகொண்டு நின்ன விசாரணெ கீவுரு; அந்த்தெ விசாரணெ கீவதாப்பங்ங நீ தீர்ச்செயாயிற்றும் ஜெயிப்பெ” ஹளி தெய்வத புஸ்தகதாளெ எளிதி ஹடதெ.
ஏனாக ஹளிங்ங, ஒந்துகாலதாளெ நங்களும் ஒந்தும் அறியாத்தாக்களாயி இத்தும்; அனிசரணெ கெட்டாக்களாயும், பட்டெ தெற்றி நெடிவாக்களாயும், பலவித ஆசெக அடிமெப்பட்டாக்களாயும், துருபுத்தி உள்ளாக்களாயும், ஹொட்டெகிச்சு உள்ளாக்களாயும், தம்மெலெ தம்மெலெ ஹகெ தீப்பாக்களாயும் ஜீவிசிண்டித்தும்.
அதுகொண்டாப்புது தெய்வத புஸ்தகதாளெ, “நா பரிசுத்தமாயிற்றெ இப்பா தெய்வமாப்புது; அதுகொண்டு நிங்களும் பரிசுத்தமாயிற்றெ இருக்கு” ஹளி எளிதிப்புது.
எந்நங்ங, தைரெ இல்லாத்தாக்க, தெய்வ நம்பிக்கெ இல்லாத்தாக்க, தெய்வாக அறப்புள்ளா காரெ கீவாக்க, கொலெகாரு, பேசித்தர கீவாக்க, மந்தறவாதிமாரு, பிம்மத கும்முடாக்க, பொள்ளு ஹளாக்க இந்த்தெ உள்ளா எல்லாரினும், எறடாமாத்த மரண ஹளா கிச்சும், கெந்தகும் கத்திண்டிப்பா கடலாளெ தள்ளுவிங்” ஹளி ஹளிதாங்.
நெடத்தெ கெட்டாக்க, மந்தறவாத கீவாக்க, பேசித்தர கீவாக்க, கொலெகாரு, பிம்மத கும்முடாக்க, பொள்ளாயிற்றுள்ளா காரெ இஷ்டப்படாக்களும், அதனபிரகார நெடிவாக்களும் ஆ பட்டணதாளெ ஹுக்கத்தெ அனுவாத இல்லெ.