12 அதுமாத்தறல்ல, “ஈசாயித குடும்பந்த ஒப்பாங் ஹுட்டி பொப்பாங்; அவங் ஜனங்ஙளா பரிப்பா தலவனாயி பொப்பாங்; ஜனங்ஙளு எல்லாரும் அவனமேலெ நம்பிக்கெ பீப்புரு” ஹளி ஏசாயா பொளிச்சப்பாடி எளிதிதீனெ.
எல்லா ஜாதி ஜனங்ஙளும் இவனமேலெ நம்பிக்கெ பீப்புரு” ஹளிட்டுள்ளா காரெ ஒக்க ஆப்புது ஏசாயா ஹளிப்புது.
ஈ லோகாளெ ஜீவுசத்துள்ளா காரேகபேக்காயி மாத்தற கிறிஸ்தினமேலெ நம்பிக்கெ உள்ளாக்களாயி ஜீவிசித்தங்ங, கடெசிக நங்க எல்லா மனுஷம்மாரா காட்டிலும் பரிதாப உள்ளாக்களாயிப்பும்.
அதுகொண்டப்புது நா ஈ பாடொக்க அனுபோசுது, எந்நங்ஙும் அதனபற்றி நனங்ங நாண ஒந்தும் இல்லெ; ஏனாக ஹளிங்ங, நா ஏறன நம்பி ஜீவிசீனெ ஹளிட்டுள்ளுது நனங்ங கொத்துட்டு; ஏசுக்கிறிஸ்து திரிஞ்ஞு பொப்பாவரெட்ட தெய்வ நன்னகையி ஏல்சிதன ஒக்க ஒயித்தாயி காப்பத்தெ தெய்வாக கழிவுட்டு ஹளிட்டுள்ளா ஒறப்பாத நம்பிக்கெ நனங்ங உட்டு.
ஏசுக்கிறிஸ்தின கொண்டாப்புது நிங்க தெய்வதமேலெ நம்பிக்கெ பீத்திப்புது; சத்தா ஏசின தெய்வ ஜீவோடெ ஏள்சி பெகுமானிசிப்புது கொண்டு, தெய்வ நிங்களும் ஜீவோடெ ஏளுசுகு ஹளிட்டுள்ளா நம்பிக்கெயாளெ நிங்க காத்திருக்கு.
ஆ நம்பிக்கெ உள்ளா எல்லாரும், ஏசுக்கிறிஸ்து பரிசுத்தனாயிற்றெ இப்பா ஹாற தென்னெ ஆக்களும் தங்கள பரிசுத்தமாடிண்டு ஜீவுசுக்கு.
“ஏசு ஹளா நா நிங்காக இதனொக்க சபெயாளெ சாட்ச்சியாயிற்றெ அருசத்தெபேக்காயி, நன்ன தூதன ஹளாயிச்சு ஹடதெ; நா தாவீதின பாரம்பரியதாளெ ஹுட்டிதாவனும், தாவீதின குடும்பதாளெ உள்ளாவனும் ஆப்புது; பொளிச்ச உள்ளா உதய நச்சத்தறம் நா தென்னெயாப்புது” ஹளி ஏசு ஹளிதாங்.
அம்மங்ங, மூப்பம்மாராளெ ஒப்பாங் பந்தட்டு, “நீ, அளுவாட; இத்தோல! யூதா கோத்தறதாளெ சிங்கமாயிற்றெ இப்பாவனும், தாவீதின வம்சந்த மொளெச்சு பந்நாவனுமாயிப்பாவாங் ஜெயிச்சுட்டாங்; அவங், ஆ ஏளு முத்திரெதும் ஹொடிசி, ஆ சுருளுபுஸ்தகத தொறதுடுவாங்” ஹளி ஹளிதாங்.