16 மலெதகூடெயும், பாறெதகூடெயும் “நங்களமேலெ பூளிவா; சிம்மாசனதாளெ குளுதிப்பாவங்ஙும், ஆடுமறியாயிப்பாவங்ஙும் நங்கள காட்டுவாட; அவன அரிசாக நங்கள மறெச்சணிவா.
அம்மங்ங ஏசு, “ஹூம் நீ ஹளிதா ஹாற அது நா தென்னெயாப்புது; அதுமாத்தறல்ல, மனுஷனாயி பந்தா நா சர்வசக்தி உள்ளா தெய்வத பலபக்க குளுதிப்புதும், மோடதமேலெ பொப்புதனும் இந்துமொதுலு நிங்க காம்புரு ஹளி, நா நிங்கள எல்லாரினகூடெயும் ஹளுதாப்புது” ஹளி ஹளிதாங்.
ஏசு ஆக்கள கல்லு மனசு கண்டு சங்கடபட்டு, அரிசத்தோடெ கையி சுங்ஙிதாவனகூடெ, “நின்ன கையித நீட்டு” ஹளி ஹளிதாங்; அம்மங்ங அவங் கையி நீட்டிதாங்; ஆகதென்னெ சுங்ஙிதா கையி இஞ்ஞொந்து கையித ஹாற சுக ஆத்து.
அம்மங்ங ஆக்க, மலெதகூடெ நங்களமேலெ பூளு ஹளி ஹளுரு; குந்நினகூடெ நங்கள சுத்தூடு மறெச்சணிவா ஹளி ஹளத்தெகூடுரு.
எந்தட்டு அவங், ஆகாசும் அதனாளெ உள்ளுதனும், பூமியும், அதனாளெ உள்ளுதனும், கடலினும், அதனாளெ உள்ளுதனும் உட்டுமாடிதா எந்தெந்துமாயிற்றெ ஜீவிசிண்டிப்பா தெய்வ, ஹளிது ஏன ஹளிங்ங, “இனி தாமச இல்லெ!
அவன பாயெந்த மற்றுள்ளா ராஜெக்காறாகூடெ யுத்தகீது தோல்சத்தெ பேக்காயி, ஒந்து மூர்ச்செ உள்ளா வாளு ஹொறெயெ பந்துத்து; அவங், ஆக்கள இரும்பு கோலாளெ ஹுயிது ஒடிக்கி நெடத்துவாங்; சர்வசக்தி உள்ளா தெய்வ, முந்திரித செக்கினாளெ ஹைக்கி ஹுளிவா ஹாற, தெய்வத அரிசத, அவங் ஆக்களமேலெ காட்டுவாங்.
அதுகளிஞட்டு, ஒந்து தொட்ட பெள்ளெ சிம்மாசனதும், அதனமேலெ ஒப்பாங் குளுதிப்புதும் கண்டிங்; அவன முந்தாக சொர்க்கம், பூலோகும் இத்தா சலதென்னெ இல்லாதெ ஆயிண்டுஹோத்து.
ஆகளே, பரிசுத்த ஆல்ப்மாவின சக்தி நன்னமேலெ பந்து எறங்ஙித்து; அம்மங்ங நா கண்டுது, சொர்க்காளெ ஒந்து சிம்மாசன உட்டாயித்து; அல்லி ஒப்பாங் குளுதித்தாங்.
ஆ சிம்மாசனந்த எரெச்சலும், மின்னலும், இடியும் ஹொறட்டு பந்துத்து; சிம்மாசனத முந்தாக ஏளு கிச்சுபந்த கத்திண்டித்து; அதொக்க தெய்வத ஏளு ஆல்ப்மாவாயித்து.
அதுமாத்தற அல்ல, சிம்மாசனதாளெ குளுதிப்பாவனும், எந்தெந்தும் ஜீவுசாவனுமாயிப்பா தெய்வத, ஆ நாக்கு ஜீவிகளு, பெகுமானும், மதிப்பும், புகழும் கொட்டு பாடிண்டிப்பங்ங,
இதொக்க களிஞட்டு, சிம்மாசனதாளெ குளுதிப்பாவன பலக்கையாளெ ஒந்து சுருளுபுஸ்தக உட்டாயித்து; அதன ஒளெயும், ஹொறெயும் எளிதித்து; ஆ சுருளுபுஸ்தக ஏளு முத்திரெ ஹைக்கி மூடித்து.
ஆக்க ஒச்செகாட்டி, “பரிசுத்தும், சத்தியமும் உள்ளா எஜமானனே! லோகாளெ இப்பாக்காக ஏஸுகால ஞாயவிதி கொடாதிப்பெ? நங்கள கொந்தாக்கள ஏஸுகாலட்ட பகர மீட்டாதிப்பெ?” ஹளி கேட்டுரு.
ஆ காலதாளெ, மனுஷம்மாரு சாயிக்கு ஹளி ஆசெபடுரு; எந்நங்ங, ஆக்காக சாவு பாரே பார; சாவு ஆக்களபுட்டு தூர ஹோயுடுகு.