11 அதுகளிஞட்டு, ஒந்து தொட்ட பெள்ளெ சிம்மாசனதும், அதனமேலெ ஒப்பாங் குளுதிப்புதும் கண்டிங்; அவன முந்தாக சொர்க்கம், பூலோகும் இத்தா சலதென்னெ இல்லாதெ ஆயிண்டுஹோத்து.
தெய்வ, லோகத ஞாயவிதிப்பா ஜினாளெ தீரு, சீதோனு ஹளா பட்டணாளெ இத்தாக்கள காட்டிலும் நிங்காக கூடுதலு சிட்ச்செ கிட்டுகு ஹளி நா ஹளுதாப்புது.
ஆகாசும் பூமியும் நசிச்சு ஹோக்கு; எந்நங்ங, நன்ன வாக்கு ஒரிக்கிலும் நசிச்சு ஹோக.”
“மனுஷனாயி பந்தா நா பெகுமானத்தோடெ, நன்ன தூதம்மாராகூடெ பொப்பதாப்பங்ங, மதிப்புள்ளா சிம்மாசனதமேலெ குளுதண்டு பொப்பாங்.
இந்த்தல தயவுள்ளா தெய்வத மனசு அறியாதெ, நீ நெஞ்ஜினகட்டி உள்ளாவனாயி நெடிவுதுகொண்டு, நினங்ஙுள்ளா சிட்ச்செத நீனே கூட்டி பீப்புதாப்புது; ஏனாக ஹளிங்ங, ஈ லோகாளெ இப்பா எல்லாரினும் ஞாயவிதிப்பத்தெபேக்காயி தெய்வ ஒந்துஜினத பீத்துஹடதெ.
எந்நங்ங இந்து இப்பா லோகும், ஆகாசும் பூமியும் ஒக்க தெய்வத வாக்கினாளெ கிச்சு கவுசத்தெ பேக்காயி மாற்றி பீத்திப்புதாப்புது; அதுமாத்தறல்ல தெய்வபக்தி இல்லாத்த ஆள்க்காறிக சிட்ச்செ கொடத்தெ பேக்காயும் ஞாயவிதி ஜினட்ட பீத்திப்புதாப்புது.
எந்நங்ங, ராட்ச்சஸ ஹாவு தோற்றுத்து; அதுகொண்டு, ஹாவிகும், அதன தூதம்மாரிகும் சொர்க்காளெ சல இல்லாதெ ஆத்து.
தீவும், மலெயும் ஒக்க காணாதெ ஆயிண்டுஹோத்து.
அதுகளிஞட்டு, சொர்க்க தொறதிப்புது கண்டிங்; அம்மங்ங, ஒந்து பெள்ளெ குதிரெ பந்துத்து; அதனமேலெ குளுதித்தாவன ஹெசறு சத்திய உள்ளாவனும், நம்பத்தெ பற்றிதாவனும் ஆப்புது; அவங், நீதியாயிற்றெ ஞாயவிதிப்பாவனும், நீதியாயிற்றெ யுத்தகீவாவனும் ஆப்புது.
அவங், ஹளே ஹாவாயிப்பா ஆ தொட்ட ஹாவின ஹிடுத்தட்டு, ஆயிர வர்ஷட்ட கெட்டிபீத்தாங்; ஆ ஹாவிக செயித்தானு, பிசாசு ஹளிட்டுள்ளா ஹெசறும் உட்டாயித்து.
அதுகளிஞட்டு, நா ஹொசா சொர்க்காதும், ஹொசா பூமிதும் கண்டிங்; முந்தளத்த பூமியும், சொர்க்கம் காணாதெ ஹோத்து; கடலும் காணாதெ ஆயிண்டுஹோத்து.
அம்மங்ங, சிம்மாசனதாளெ குளுதிப்பாவாங், “இத்தோல! நா எல்லதனும் ஹொஸ்துதாயிற்றெ மாடத்தெ ஹோதீனெ!” ஹளி ஹளிதாங்; அதுமாத்தறல்ல, “ஈ வாக்கு சத்தியம், எதார்த்தும் உள்ளுதாப்புது ஹளி எளிதீக” ஹளி ஹளிதாங்.
ஆகளே, பரிசுத்த ஆல்ப்மாவின சக்தி நன்னமேலெ பந்து எறங்ஙித்து; அம்மங்ங நா கண்டுது, சொர்க்காளெ ஒந்து சிம்மாசன உட்டாயித்து; அல்லி ஒப்பாங் குளுதித்தாங்.
ஒந்து சுருளுபுஸ்தகத சுருட்டா ஹாற ஆகாச சுருண்டண்டு ஹோத்து; மலெ தீவு ஒக்க அது இத்தா சலந்த மாறி ஹோயுடுத்து.