16 ‘அய்யோ! மகா பட்டணமே! பெலெகூடிதா சாலிவெயும், கரிநீலத்துணியும், கரிஞ்சொவப்பு துணியும் ஹைக்கி, ஹொன்னு, பெலெகூடிதா கல்லு, முத்து இதொக்க அணிஞ்ஞிப்பாவளே!
அம்மங்ங, பரிசுத்த ஆல்ப்மாவினாளெ தும்பி இத்தா நன்ன, ஆ தூதங் மருபூமிக கூட்டிண்டுஹோதாங்; அல்லி கரிஞ்சொவப்பு நெற உள்ளா ஒந்து மிருகமேலெ குளுதித்தா ஒந்து ஹெண்ணின கண்டிங்; ஆ மிருகத மேலொக்க தெய்வத ஜாள்கூடா ஹெசறுகொண்டு தும்பித்து; ஆ மிருகாக ஏளு தெலெயும், ஹத்து கொம்பும் உட்டாயித்து.
அவ, கரிநீலம், கரிஞ்சொவப்பும் நெற உள்ளா பட்டுடுப்பு ஹைக்கிட்டு, ஹொன்னும், பெலெகூடிதா கல்லும், முத்தும் கொண்டுள்ளா ஆபரணதும் அணிஞ்ஞித்தா; பேசித்தரத அறப்பும், அழுக்கும் உள்ளா ஒந்து ஹொன்னு பாத்தறம், அவள கையாளெ உட்டாயித்து.
ஆ பட்டண கிச்சுஹிடுத்து கத்திண்டிப்பங்ங, ஆ ஹொகெ கண்டட்டு, ‘ஈ பட்டணத ஹாற இனி பேறெ ஒந்து பட்டண உட்டாக்கோ?’ ஹளி ஆர்த்துரு.
ஆக்க, ஆக்கள தெலேமேலெ மண்ணுஹொடி பாரி ஹைக்கிட்டு, ‘அய்யோ! மகா பட்டணமே! கப்பலு ஓடுசா எல்லாரினும் நின்ன சொத்தினாளெ ஹணகாறாயிற்றெ மாடிதா நீ, ஈசு பெட்டெந்நு நசிச்சண்டு ஹோத்தெயல்லோ!’ ஹளி ஹாடி அத்துரு” ஹளி ஹளித்து.