15 இஞ்ஞொந்து தூதங் அம்பலந்த ஹொறெயெ கடதட்டு, மோடதமேலெ குளுதிப்பாவனகூடெ, “நின்ன அரிவாளு எத்தி கூயி! கூயிவத்துள்ளா சமெஆத்து! பூமியாளெ உள்ளா பெளெ ஒக்க பெளதுத்து!” ஹளி ஒச்செகாட்டி ஹளிதாங்.
எருடும் பெளெவட்ட இறட்டெ; பைலு கூயிவங்ங, நா கூயிவாக்களகூடெ முந்தெ களெத கூயிது கெட்டி சுடக்கெ; கோதம்பின ஒக்க கூயிது ஒக்கி மெனெயாளெ கொண்டுபீயிவா’ ஹளி ஹளிதாங்” ஹளி ஏசு ஆக்களகூடெ ஹளிதாங்.
ஈ களெத பித்திதாவாங் சத்துருவாயிப்பா செயித்தானு, கூயிவுது ஹளுது ஈ லோகத அவசான, தெய்வத தூதம்மாராப்புது கூயிவாக்க.
நிங்கள கார்ணம்மாரு தொடங்ஙி பீத்தா அக்கறமத, நிங்களும் கீதுதீயிவா.
கூயிவாசமெ ஆப்பங்ங, பைலுகாறாங் கூயிவத்தெ ஆளா ஹளாய்ச்சீனெ” ஹளி ஹளிதாங்.
எந்த்தெ ஹளிங்ங, ஈக ஆக்க தெய்வத ஒள்ளெவர்த்தமானத மற்றுள்ளா ஜாதிக்காறிக ஹளத்தெ பாடில்லெ ஹளி நங்கள தடுத்தீரெ; இந்த்தெ ஆக்கள ஜீவிதாளெ ஜினாக ஜினாக தெற்று குற்றத கூட்டிண்டு பந்தீரெ; கடெசிக ஆக்களமேலெ மொத்தமாயிற்றெ தெய்வத சிட்ச்செ பொக்கு.
அம்மங்ங, சொர்க்காளெ தெய்வத அம்பல தொறதுத்து; அதன ஒளெயெ தெய்வத ஒடம்படி பெட்டித நா கண்டிங்; ஆகளே பயங்கர பூகம்பும், இடியும், மின்னலும், எரெச்சலும், ஆனிக்கல்லு மளெயும் உட்டாத்து.
ஆ மிருக, பூமியாளெ இப்பா எல்லா மனுஷரினும், தெலேமேலெ பொடு இத்து சுகஆதா ஆதியத்த மிருகத, கும்முடத்தெ பீத்துத்து; அந்த்தெ, ஆதியத்த மிருகாக பேக்காயிற்றெ அதன அனுவாதங்கொண்டு, எல்லா அதிகாரம் காட்டிண்டித்து.
அதுகளிஞட்டு, ஒந்து பொளுத்த மோடத கண்டிங்; அதனமேலெ மனுஷனாயி பந்நாவன ஹாற ஒப்பாங் குளுதித்தாங்; அவன தெலேமேலெ சொர்ணக்கிரீடம், அவன கையாளெ ஒள்ளெ மூர்ச்செ உள்ளா அரிவாளும் உட்டாயித்து.
அம்மங்ங, மோடதமேலெ குளுதிப்பாவாங் பூமிதமேலெ அரிவாளின பீசி கூயிதாங்.
அம்மங்ங, சொர்க்காளெ இப்பா அம்பலந்த இஞ்ஞொந்து தூதனும் ஹொறெயெ கடது பந்நா; அவன கையாளெயும், மூர்ச்செ உள்ளா ஒந்து அரிவாளு உட்டாயித்து.
கிச்சினமேலெ அதிகார உள்ளா இஞ்ஞொந்து தூதங், ஹரெக்கெ திம்பத அரியெந்த ஹொறெயெ கடது பந்நா; அவங், மூர்ச்செ உள்ளா அரிவாளு ஹிடுத்திப்பாவனகூடெ, “நீ பூமிதமேலெ நின்ன அரிவாளின பீசி, முந்திரி கொனெத ஒக்க கூயிது சேர்சிக; முந்திரி ஒக்க முத்து பொளுத்துத்து” ஹளி ஒச்செகாட்டி ஹளிதாங்.
அம்மங்ங, ஆ ஏளு உபத்தரத கையாளெ ஹிடுத்திப்பா ஏளு தூதம்மாரும் அம்பலந்த ஹொறெயெ கடதுபந்துரு; ஆக்க பளபளப்பாயி பொளுத்த சுத்தமாயிற்றுள்ளா துணித ஹைக்கித்துரு; ஆக்கள மாறிக ஹொன்னினாளெ உள்ளா பட்டு சாளும் ஹைக்கித்துரு.
ஏளாமாத்த தூதங், தன்ன பாத்தறதாளெ இப்புதன ஆகாசதமேலெ ஹுயிதாங்; அம்மங்ங அம்பலத சிம்மாசனந்த, “எல்லதும் நிவர்த்திஆத்து” ஹளி ஹளா ஒந்து, பயங்கர ஒச்செ கேட்டுத்து.
ஆக்க ஒச்செகாட்டி, “பரிசுத்தும், சத்தியமும் உள்ளா எஜமானனே! லோகாளெ இப்பாக்காக ஏஸுகால ஞாயவிதி கொடாதிப்பெ? நங்கள கொந்தாக்கள ஏஸுகாலட்ட பகர மீட்டாதிப்பெ?” ஹளி கேட்டுரு.