12 அதுகொண்டு, தெய்வத கல்பனெ அனிசரிசி, ஏசினமேலெ நம்பிக்கெ பீத்திப்பா ஜனாக மனசொறப்பு அத்தியாவிசெ ஆப்புது” ஹளி ஹளிதாங்.
ஒப்பாங் ஓட்டப்பந்தயதாளெ ஒயித்தாயி ஓடாஹாற நானும் தெய்வ ஏல்சிதா காரெ ஒக்க ஒயித்தாயி கீதிங்; இஞ்ஞி கீவத்துள்ளுது ஒந்தும் இல்லெ; நா ஏசுக்கிறிஸ்தினோடுள்ளா நம்பிக்கெத செரியாயிற்றெ அனிசரிசிதிங்.
எந்நங்ங, நனங்ஙும் தெய்வாகும் ஒள்ளெ பெந்த உட்டு ஹளி ஒப்பாங் ஹளித்துட்டிங்ஙி, அவங் தெய்வ ஹளிதா நேம ஒக்க தன்ன ஜீவிதாளெ கைக்கொண்டு நெடிவாவனாயி இருக்கு.
அதுகொண்டு, ஹாவு அரிசத்தோடெ, அவள மற்றுள்ளா மக்கள கொல்லத்தெபேக்காயி ஹோத்து; ஆக்க ஒக்க தெய்வத கல்பனெ அனிசரிசி நெடது, ஏசின சாட்ச்சியாயிற்றெ ஜீவிசிதாக்களாப்புது.
ஏனாக ஹளிங்ங, ஜெயிலாளெ ஹாக்கத்துள்ளாக்கள ஜெயிலாளெ ஹாக்குரு; வாளாளெ அறுத்து கொல்லத்துள்ளாக்கள வாளாளெ அறுத்து கொல்லுரு; அதுகொண்டு, தெய்வஜனமாயிப்பா ஆள்க்காறிக மனசொறப்பும், தெய்வதமேலெ நம்பிக்கெயும் பேக்கு.
செயித்தானு பரண நெடத்தா சலதாளெ ஆப்புது, நீ தங்கி இத்துது ஹளி நனங்ங கொத்துட்டு; செயித்தானு பரண நெடத்தா சலதாளெயும், நன்னமேலெ நம்பிக்கெ பீத்தித்தா அந்திப்பாவின கொந்துரு; அம்மங்ஙும் நீ, எதார்த்த உள்ளாவனாயும், நன்னமேலெ ஒள்ளெ நம்பிக்கெ உள்ளாவனாயும் இத்தெ ஹளி நனங்ங கொத்துட்டு.
‘நீ, மனசொறப்போடெ இத்தாக’ ஹளி, நா நின்னகூடெ ஹளிதா வாக்கின நீ அனிசரிசி நெடெ; அம்மங்ங, ஈ பூமியாளெ உள்ளா எல்லதனமேலெயும் பொப்பத்துள்ளா சோதனெ காலந்த நா நின்ன காத்தம்மி.
நின்ன பிறவர்த்தி ஒக்க நனங்ங கொத்துட்டு; ஒப்புரும் ஹூட்டத்தெ பற்றாத்த ஹாற உள்ளா ஒந்து பாகுலு, நா நின்ன முந்தாக தொறது பீத்துஹடதெ; நினங்ஙுள்ளா சக்தி கொறச்சே ஒள்ளு ஹளி நா அறிவிங்; எந்நங்ங, நீ நன்ன வாக்கு அனிசரிசி நெடதெ; நன்னபற்றி கூட்டகூடத்தெகும் நீ மடிச்சுபில்லெ.