14 அந்த்தெ எறடாமாத்த கேடு கடதுஹோத்து; இத்தோல மூறாமாத்த கேடு பொப்பத்தெ ஹோத்தெ.
அதுகளிஞட்டு, கண்டங்ங ஆச்சரியபடா ஹாற உள்ளா, ஒந்து தொட்ட அடெயாளத ஆகாசதாளெ கண்டிங்; அதனாளெ, ஏளு தூதம்மாரு ஆக்கள கையாளெ ஏளுவித உபத்தரத ஹிடுத்தித்துரு; தெய்வ, ஈ உபத்தரங்கொண்டு ஜனங்ஙளா சிட்ச்சிசிகளிவதாப்பங்ங, தன்ன அரிச பூரணமாயிற்றெ தீயிகு.
அதுகளிஞட்டு, நா ஒந்து தரிசன கண்டிங்; அதனாளெ, ஆகாசகூடி பறந்நண்டித்தா ஒந்து களுகு, ஒச்செகாட்டி, “அதெ! ஆ பாக்கி உள்ளா மூறு தூதம்மாரும் கொளலு உருசத்தெ ஹோதீரெ, லோகாளெ உள்ளா எல்லாரிகும் கேடு பொப்பத்தெ ஹோத்தெ! ஐயோ!” ஹளி ஹளித்து.
முந்தளத்த கேடுகால கடதுஹோத்து; இத்தோல! இனியும் எருடு கேடுகால பந்தாதெ.