13 அம்மங்ங, பயங்கர பூகம்ப உட்டாத்து; ஆ பட்டணதாளெ ஹத்தனாளெ ஒந்து பாக இடுது பொளிஞ்ஞுத்து; அதனகொண்டு, ஏளாயிர ஆள்க்காரு சத்துஹோதுரு; பாக்கி உள்ளாக்க அஞ்சிக்கெயோடெ சொர்க்காளெ இப்பா தெய்வத பெகுமானிசிரு.
ஆக்க குருடனாயித்தா அவன ஹிந்திகும் ஊதட்டு அவனகூடெ, “ஆ மனுஷங் குற்றக்காறனாப்புது ஹளி நங்காக கொத்துட்டு; நீ சத்திய ஹளிட்டு, தெய்வத பெகுமானிசு” ஹளி ஹளிரு.
அந்தத்தஜின சுமாரு நூறா இப்பத்து சிஷ்யம்மாரு அல்லி கூடித்துரு; அம்மங்ங பேதுரு ஆக்கள நடுவின எத்து நிந்தட்டு,
எந்நங்ங, ஆ மூறரெஜின களிவதாப்பங்ங, தெய்வதப்படெந்த ஜீவ சோச ஆக்கள ஒளெயெ ஹுக்கித்து; அம்மங்ங, ஆக்க எத்துநிந்துரு; அதன கண்டாக்க ஒக்க அஞ்சி பெறச்சுட்டுரு.
அம்மங்ங, சொர்க்காளெ தெய்வத அம்பல தொறதுத்து; அதன ஒளெயெ தெய்வத ஒடம்படி பெட்டித நா கண்டிங்; ஆகளே பயங்கர பூகம்பும், இடியும், மின்னலும், எரெச்சலும், ஆனிக்கல்லு மளெயும் உட்டாத்து.
அவங், “தெய்வாக அஞ்சி நெடிவா! தெய்வத பெகுமானிசி பாடிவா! ஏனாக ஹளிங்ங, எல்லாரினும் ஞாயவிதிப்பத்துள்ளா சமெஆத்து; அதுகொண்டு, ஆகாசதும், பூமிதும், கடலினும், நீரு ஒறவு எல்லதனும் உட்டுமாடிதா தெய்வத கும்முடிவா” ஹளி ஒச்செகாட்டி ஹளிதாங்.
எஜமானனே! நினங்ங அஞ்சாத்தாக்க ஏற இத்தீரெ? நின்ன பாடி பெகுமானிசாத்தாக்க ஏற இத்தீரெ? நீ ஒப்பனே ஒள்ளு பரிசுத்தனாயி இப்பாவாங்; எல்லா ஜனங்ஙளும் நின்ன முந்தாக பித்து கும்முடுரு; ஏனாக ஹளிங்ங, நின்ன நீதிபிறவர்த்தி எல்லாரிகும் கண்டாதெயல்லோ!” ஹளி பாடிரு.
அதுகொண்டு நங்க, சந்தோஷத்தோடெ தெய்வத பெகுமானுசுவும்; செம்மறி ஆடுமறியாயிப்பாவங்ங மொதேசமெ ஆத்து, அவங்ங ஹிண்டுரு ஆப்பத்துள்ளாவ தன்னத்தானே ஒரிங்ஙி இத்தாளெ.
எந்நங்ஙும், சர்தி சபெயாளெ உள்ளா செலாக்க, ஆக்கள துணித கறெமாடாதெ காத்தண்டிப்பா ஹாற, ஆக்கள ஜீவித பரிசுத்தமாயிற்றெ காத்து நெடதீரெ; ஆக்க ஒக்க பெள்ளெ உடுப்பு ஹைக்கி நன்னகூடெ நெடது பொப்புரு; அதங்ங ஆக்க யோக்கிதெ உள்ளாக்களாப்புது.
ஆடுமறியாயிப்பாவாங், ஆறாமாத்த முத்திரெத ஹொடுசுதும் நா கண்டிங். அம்மங்ங, பயங்கர பூகம்ப உட்டாத்து; சூரியங் ஒந்து கறத்த சாக்கின ஹாற கறத்தண்டுஹோத்து; நெலாவு சோரெத ஹாற சொவந்ந நெற ஆயிண்டுஹோத்து.
ஹிந்தெ ஆ தூதங் ஹரெக்கெ திம்பதாளெ இத்தா கிச்சுகெண்டிலின சாம்பிராணி பாத்தறதாளெ கோரி, பூமியாளெ எருதாங்; பெட்டெந்நு இடியும், மின்னலும் பயங்கர ஒச்செயும், பூமிகுலுக்கம் உட்டாத்து.