17 நா அவன காம்பதாப்பங்ங, சத்த சவத ஹாற அவன காலிக பித்துட்டிங்; அவங், தன்ன பலக்கையித நன்னமேலெ பீத்தட்டு, “அஞ்சுவாட; எல்லதனும் தொடங்ஙி பீத்தாவனும், எல்லதனும் அவசான மாடாவனும் நா தென்னெயாப்புது.
அம்மங்ங ஏசு ஆக்களகூடெ, “நா தென்னெயாப்புது, தைரெயாயிற்றெ இரிவா” ஹளி ஹளிதாங்.
காவல் காத்தண்டு இத்தா பட்டாளக்காரு தெய்வதூதன கண்டு அஞ்சிபெறெச்சட்டு, சத்தாக்கள ஹாற ஆயுட்டுரு.
எந்தட்டு தூதங் ஆ ஹெண்ணாகளகூடெ, “நிங்க அஞ்சாதெ இரிவா; குரிசாமேலெ தறெச்சா ஏசினாப்புது நிங்க தெண்டுது ஹளி நனங்ங கொத்துட்டு.
ஆ சமெ, தன்ன சிஷ்யம்மாராளெ ஒப்பாங் ஏசின நெஞ்சிக சார்ந்நு குளுதித்தாங்; ஏசு அவனமேலெ ஒள்ளெ சினேக பீத்தித்தாங்.
பேதுரு திரிஞ்ஞு நோடங்ங, ஏசிக சினேகுள்ளா சிஷ்யனும் ஏசினகூடெ பொப்புது கண்டாங்; அவங் தென்னெயாப்புது ஏசும், சிஷ்யம்மாரும் கடெசி தீனிதிம்பத்தெ குளுதிப்பங்ங ஏசின மாறிக சார்ந்நு குளுதட்டு, “எஜமானனே! நின்ன ஒற்றிகொடாவாங் ஏற?” ஹளி கேட்டாவாங்.
அதனாளெ, “நீ காம்பா காரெ ஒக்க தோல் சுருட்டினாளெ எளிதிட்டு, எபேசு, சிமிர்னா, பெர்கமு, தியத்திரா, சர்தி, பிலதெல்பியா, லவோதிக்கி ஹளிட்டு ஆசியாளெ இப்பா ஏளு பட்டணதாளெயும், கூடிபொப்பா சபெக்காறிக ஒக்க அயெச்சுகொடு” ஹளி ஹளிது கேட்டிங்.
ஆசியாளெ இப்பா ஏளு சபெக யோவானு எளிவா கத்து ஏன ஹளிங்ங, ஈகளும் இப்பாவனும், இதுவரெ இத்தாவனும், இனி இப்பாவனுமாயிப்பா தெய்வதப்படெந்தும், தெய்வ குளுதிப்பா சிம்மாசனத முந்தாக நிந்திப்பா ஏளு ஆல்ப்மாவினப்படெந்தும், ஏசுக்கிறிஸ்தினப்படெந்தும் நிங்காக சமாதானும் கருணெயும் கிட்டட்டெ.
‘நானே எல்லதனும் தொடங்ஙி பீத்தாவாங்; நானே எல்லதனும் அவசான மாடாவாங்’ ஹளி நங்கள எஜமானனாயிப்பா சர்வசக்தி உள்ளா தெய்வ ஹளீனெ; ஈக இப்பாவனும், இதுவரெ இத்தாவனும், இனி பொப்பாவனும் ஒக்க அவங்தென்னெ ஆப்புது.”
சிமிர்னா சபெயாளெ இப்பா தூதங்ங இந்த்தெ எளி; தொடக்கும் முடிவுமாயிப்பாவனும், சத்தட்டும் ஜீவோடெ இப்பாவனும் ஹளுது ஏன ஹளிங்ங,
நா தென்னெ எல்லதனும் தொடங்ஙி பீத்தாவாங்; நா தென்னெ எல்லதனும் அவசான மாடாவாங்” ஹளி ஏசு ஹளிதாங்.