23 அதங்ங ஏசு அவனகூடெ, “நினங்ங பற்றிதங்ங ஹளி, நீ ஹளுது ஏனாக? நீ நன்ன நம்பிதங்ங நின்ன மங்ஙங்ங சுக ஆக்கு; ஏனாக ஹளிங்ங, நம்பிக்கெ உள்ளாவங்ங எல்லா காரெயும் நெடிகு” ஹளி ஹளிதாங்.
அதங்ங ஏசு, “செரி பா” ஹளி ஹளிதாங். அம்மங்ங பேதுரு தோணிந்த எறங்ஙி ஏசினப்படெ ஹோப்பத்தெபேக்காயி நீராமேலெ நெடெவத்தெகூடிதாங்.
அதங்ங ஏசு, “நிங்கள நம்பிக்கெ கொறவுகொண்டாப்புது; நிங்காக ஒந்து சிண்ட கடுவுமணித அசு நம்பிக்கெ இத்தங்ங மதி, ஈ மலெத நோடிட்டு இல்லிந்த பறிஞ்ஞு ஆச்செபக்க ஹோ ஹளி ஹளிங்ங அந்த்தெ தென்னெ சம்போசுகு; நிங்களகொண்டு பற்றாத்துது ஒந்தும் இல்லெ ஹளி நா நிங்களகூடெ ஒறப்பாயிற்றெ ஹளுதாப்புது.
நா நிங்களகூடெ ஒறப்பாயிற்றெ ஹளுதாப்புது; ஏரிங்ஙி ஒப்பாங் தன்ன மனசினாளெ சம்செ இல்லாதெ நம்பிக்கெயோடெ ஈ மலெதகூடெ, ‘நீ இல்லிந்த எளகி ஹோயி கடலாளெ பூளு’ ஹளி ஹளித்துட்டிங்ஙி, அந்த்தெ தென்னெ சம்போசுகு.
அது இவன கொல்லத்தெ பேக்காயிற்றெ கொறேபரச கிச்சினாளெயும், நீரினாளெயும் தள்ளி கிடிகிண்டித்து; நின்னகொண்டு ஏனிங்ஙி கீவத்தெ பற்றிதங்ங நங்களமேலெ பரிதாபபட்டு, உபகார கீதுதருக்கு” ஹளி ஹளிதாங்.
ஆகளே, ஆ ஹைதன அப்பாங் “நா நின்ன நம்பக்கெ; நா நின்ன கூடுதலு நம்பத்தெ நன்ன சகாசுக்கு” ஹளி ஒச்செகாட்டி அத்தண்டு ஹளிதாங்.
அதங்ங எஜமானு, “நிங்காக தெய்வதமேலெ கடுவுமணித அளவிக உள்ளா நம்பிக்கெ இத்தங்ஙகூடி, நிங்க ஈ தொட்ட மரதகூடெ, நீ இல்லிந்த பேரோடெ பறிஞ்ஞு கடலாளெ ஹோயி பேரு ஹிடுத்து நில்லு ஹளி ஹளித்துட்டிங்ஙி, அது நிங்க ஹளிதா ஹாற கேளுகு.
ஏசு அவளகூடெ, “நீ நம்பிதங்ங தெய்வத சக்தி ஏனாப்புது ஹளிட்டுள்ளுது நீ காணக்கெ ஹளி நா நின்னகூடெ நேரத்தே ஹளிதில்லே?” ஹளி ஹளிதாங்.
அவங், ஒந்து சலாளெ குளுதட்டு, பவுலு கூட்டகூடுதன சிர்திசி கேட்டண்டித்தாங்; பவுலு அவன சிர்திசி நோடிட்டு, காலு சுகஆப்பத்துள்ளா நம்பிக்கெ அவங்ங உட்டு ஹளி கண்டாங்.
நம்பிக்கெ இல்லாதெ ஒப்பனும் தெய்வாக இஷ்டப்பட்டாவனாயிற்றெ ஆப்பத்தெ பற்ற; ஏனாக ஹளிங்ங, தெய்வத அன்னேஷி ஹோப்பாவாங் தெய்வ உட்டு ஹளியும் நம்புக்கு, தன்ன அன்னேஷி ஹோப்பா எல்லாரிகும், தெய்வ தக்கதாயிற்றுள்ளா பல தக்கு ஹளியும் அவங் நம்புக்கு.