34 எந்தட்டு ஏசு, மேலெ ஆகாசபக்க நோடி, தொட்ட சோசபுட்டட்டு, “எப்பத்தா” ஹளி ஹளிதாங். எப்பத்தா ஹளிங்ங தொறெயட்டெ ஹளி அர்த்த.
அம்மங்ங ஏசு, பரிதாபபட்டு கையாளெ அவன முட்டிட்டு, “நனங்ங மனசுட்டு; நினங்ங சுகஆட்டெ” ஹளி ஹளிதாங்.
மூறு மணிக ஏசு, “ஏலீ! ஏலீ! லாமா சபக்தானி!” ஹளி ஒச்செகாட்டி ஊதாங். அதங்ங “நன்ன தெய்வமே! நன்ன தெய்வமே! நன்ன கையிபுட்டுது ஏனாக” ஹளி அர்த்த.
எந்தட்டு, ஆ மைத்தித கையி ஹிடுத்து, “தலித்தகூமி” ஹளி ஹளிதாங்; அந்த்தெ ஹளிங்ங “ஹெண்ணுமைத்தி ஏளு” ஹளி அர்த்த.
ஏசு, ஆ ஐது தொட்டிதும், எருடு மீனினும் எத்தி, ஆகாசாக நோடி தெய்வாக நண்ணி ஹளிட்டு, அதனொக்க முருத்து முருத்து, சிஷ்யம்மாரா கையி பொளும்பத்தெ ஹளிகொட்டாங்.
ஆகளே அவன கீயிதொறதுத்து; ஒயித்தாயி கூட்டகூடத்தெயும் கூடிதாங்.
அம்மங்ங ஏசு, சங்கடபட்டு தொட்ட சோசபுட்டட்டு, “ஈ காலதாளெ ஜீவுசா நிங்க, அடெயாள காட்டிதருக்கு ஹளி கேளுது ஏக்க? நா நிங்காக ஆகாசந்த ஒந்து அடெயாளதும் காட்டிதப்பத்தெ பற்ற ஹளி ஒறப்பாயிற்றெ ஹளுதாப்புது” ஹளி ஹளிதாங்.
அம்மங்ங ஏசு அவனகூடெ, “நின்ன கண்ணு காணட்டெ; நீ நன்னமேலெ பீத்திப்பா நம்பிக்கெ நின்ன சுகமாடித்து” ஹளி ஹளிதாங்.
ஏசு எருசலேம் பட்டண ஹோயி எத்தத்தெ ஆத்து ஹளத்தாப்பங்ங ஆ பட்டணத நோடிட்டு, ஏசு அல்லிப்பா ஜனங்ஙளிகபேக்காயி அத்தாங்.
அரியெ ஹோயி தண்டின முட்டதாப்பங்ங தண்டு ஹொத்தண்டு பந்தாக்க அல்லி நிந்துரு; அம்மங்ங ஏசு ஹைதா! ஏளு” ஹளி ஹளிதாங்.
மரியாளும் அவளகூடெ பந்தாக்களும் அளுது காமங்ங ஏசு மன சங்கடபட்டு,
அம்மங்ங ஏசு கண்ணீருபுட்டு அத்தாங்.
அம்மங்ங ஏசு ஹிந்திகும் மன சங்கடபட்டு, கல்லறெப்படெ பந்நா; அது ஒந்து குகெ ஆயித்து, அதன பாகுலிக ஒந்து தொட்ட கல்லின உருட்டி மூடித்துரு.
அம்மங்ங ஆக்க ஆ, கல்லின உருட்டி மாற்றிரு; ஏசு மேலேக நோடிட்டு, “அப்பா! நீ நன்ன பிரார்த்தனெ கேட்டுதுகொண்டு நண்ணி ஹளுதாப்புது.
ஏசு இந்த்தெ ஹளிகளிஞட்டு, “லாசரு! ஹொறெயெ பா!” ஹளி ஒச்செகாட்டி ஊதாங்.
ஏசு இந்த்தெ ஒக்க கூட்டகூடிகளிஞட்டு ஆகாசத நோடிட்டு, “அப்பா! சமெஆத்து; நின்ன மங்ங நின்ன பெகுமானிசத்தெபேக்காயி, நீ நின்ன மங்ஙன பெகுமானபடுசு.
எந்தட்டு பேதுரு அவனகூடெ, “ஐனேயா, ஏசுக்கிறிஸ்து நின்ன ஈக சுகமாடுதாப்புது; நீ எத்து நின்ன கெடக்கெத மடக்கு” ஹளி ஹளிதாங்; ஆகளே அவங் எத்து நிந்நா.
பேதுரு ஆக்கள எல்லாரினும் ஹொறெயெ ஹோப்பத்தெ ஹளிட்டு, முட்டுகாலுஹைக்கி பிரார்த்தனெ கீதாங். எந்தட்டு, சவத பக்க திரிஞ்ஞு, “தபித்தா! ஏளு” ஹளி ஹளிதாங்; அவ கண்ணு தொறது பேதுருறின கண்டட்டு எத்துகுளுதா.
ஆ தொட்ட பூஜாரியாயிப்பா ஏசிக மாத்தறே நங்கள புத்திமுட்டும், சங்கடம் கொத்துகிட்டுகொள்ளு; அவங் ஈ பூமியாளெ மனுஷனாயி ஜீவுசதாப்பங்ங தென்னெ எல்லா விததாளெயும் நங்கள ஹாற தென்னெ கஷ்ட சகிச்சாவனாப்புது; எந்நங்ங, அவங் ஒரிக்கிலும் தெற்று குற்ற கீதுபில்லெ.