32 அந்த்தெ ஆக்க எல்லாரும் தோணியாளெ ஹத்தி, மருபூமியாளெ தனிச்சு ஒந்து சலாக ஹோதுரு.
ஏசு கொறே ஆள்க்காறா சுகமாடிது அருதட்டு, எல்லா தெண்ணகாரும் ஏசின முட்டத்தெபேக்காயி, திக்கி தெரக்கிண்டு அரியெ பந்துரு. ஜனக்கூட்ட தன்ன திக்காதிப்பத்தெ பேக்காயி, ஒந்து தோணி ஏற்பாடு மாடுக்கு ஹளி சிஷ்யம்மாராகூடெ ஹளித்தாங்.
அம்மங்ங சிஷ்யம்மாரு, ஜனங்ஙளு எல்லாரினும் ஹோப்பத்தெ ஹளிட்டு, ஏசு குளுதித்தா தோணியாளெ ஹத்தி ஹோதுரு. அல்லி இத்தா பேறெ செல தோணியாளெயும் கொறே ஆள்க்காரு, ஆக்கள ஹிந்தோடெ ஹோதுரு.
ஆக்க ஹொறட்டு ஹோப்புதன, ஆள்க்காரு கண்டட்டு, ஏசின அருதித்தா பலரும், பல சலந்த ஓடி ஹோயி, ஆக்களமுச்செ அல்லி எத்திரு.
ஹிந்தெ ஏசு சிஷ்யம்மாராகூடெ, “நிங்க தோணிஹத்தி பிரிக கடலின அக்கரெ இப்பா பெத்சாயிதா ஹளா சலாக ஹோயிவா” ஹளி ஹளிட்டு, ஆள்க்காரு எல்லாரினும் ஹளாய்ச்சுபுட்டாங்.
தோணியாளெ ஹத்திதாங்; அம்மங்ங காற்று அடங்ஙித்து. அதுகொண்டு ஆக்காக பயங்கர ஆச்சரிய ஆயித்து.
அதுகளிஞட்டு ஏசு கலிலாக்கடலின அக்கரெக ஹோதாங்; ஆ கடலிக திபேரியா கடலு ஹளிட்டுள்ளா ஹெசறும் உட்டாயித்து.