15 பட்டெயாளெ பித்தா பித்திக ஒத்தாக்க ஏற ஹளிங்ங, ஆக்க வஜன கேளுரு; எந்நங்ங வஜன கேட்டா ஹாற தென்னெ செயித்தானு பந்தட்டு, பெட்டெந்நு ஆக்கள மறதண்டு ஹோப்பத்தெ மாடியுடுவாங்.
சொர்க்கராஜெத பற்றிட்டுள்ளா வர்த்தமானத கேட்டட்டும், ஒப்பங்ங அது மனசிலாயிதில்லிங்ஙி, அவங் கேட்டா வஜனத செயித்தானு பந்து எத்திண்டு ஹோயுடுகு; அவனாப்புது பட்டெயாளெ பித்தா பித்திக ஒத்தாவாங்.
எந்நங்ங மொதெக ஊதித்தா ஆள்க்காரு அதன காரியமாயிற்றெ எத்திபில்லெ; ஒப்பாங் தன்ன பைலிக ஹோதாங், ஒப்பாங் தன்ன கடேகும் ஹோதாங்.
அம்மங்ங ஏசு அவனகூடெ, “தூர பாஙி ஹோ செயித்தானே! ‘நின்ன எஜமானனாயிப்பா தெய்வத காலிகமாத்தற பித்து கும்முடத்தெ பாடொள்ளு’ ஹளி தெய்வத புஸ்தகதாளெ எளிதி ஹடதெயல்லோ?” ஹளி ஹளிதாங்.
நா ஹளிதா கதெயாளெ; பித்து பித்தாவாங் ஏறா ஹளிங்ங, ஜனங்ஙளிக தெய்வத வஜன ஹளிகொடாவனாப்புது.
கல்லுள்ளா சலதாளெ பித்தா பித்திக ஒத்தாக்க, வஜனத கேட்டு சந்தோஷத்தோடெ ஏற்றெத்துரு.
அவங் பித்ததாப்பங்ங செல பித்து பட்டெகூடி பித்துத்து; ஆ பித்தின ஹக்கிலு பந்து ஹறிக்கி திந்நண்டுஹோத்து.
பட்டெயாளெ பித்தா பித்திக ஒத்தாக்க தெய்வ வஜனத கேளுரு; எந்நங்ங வஜன கேட்டாக்க தெய்வத நம்பத்தெகும், ரெட்ச்செ படத்தெகும் பாடில்லெ ஹளிட்டு, செயித்தானு மறதண்டு ஹோப்பத்தெ மாடியுடுவாங்.
சத்தாக்க ஒக்க ஜீவோடெ ஏளுதனபற்றி, பவுலு கூட்டகூடிதா காரெ கேளங்ஙே, செலாக்க அவன பரிகாசகீதுரு; செலாக்க, “நீ ஹளுது இஞ்ஞொந்து சமெ கேளக்கெ ஹளி” ஹளிரு.
அம்மங்ங பேதுரு அவனகூடெ, “அனனியா! சலமாறிதா ஹண ஒந்து பாக ஏமாத்திபீத்தட்டு, பரிசுத்த ஆல்ப்மாவாயி இப்பாவனகூடெ பொள்ளு ஹளத்தெபேக்காயி, நின்ன மனசின செயித்தானிக புட்டுகொட்டுது ஏக்க?
ஏனாக ஹளிங்ங, நங்க தம்மெலெ உள்ளா பெந்தத செயித்தானு ஹம்மாடத்தெ நோடுவாங், அதாப்புது அவன தந்தற; அவன தந்தற நங்காக கொத்தில்லாத்துது அல்லல்லோ! அதுகொண்டாப்புது தெற்று கீதாவன நிங்க ஷெமிச்சுடிவா ஹளி ஹளுது.
நிங்களாளெ ஒப்புரும் காம சிந்தெ உள்ளாக்களாயிற்றெ நெடிவாட; தெய்வாக அஞ்சிக்கெ இல்லாத்த ஏசாவின ஹாற நெடிவாட, ஜாகர்தெயாயிற்றெ இத்தணிவா; அவங் ஒந்து நேர தீனிக பேக்காயி தெலெக்குட்டி மங்ங ஹளிட்டுள்ளா அவகாசத நஷ்டப்படிசிதாவனாப்புது.
அதுகொண்டு, நங்காக ஹளிதந்திப்பா காரெ ஒக்க கேட்டு அனிசரிசி நெடீக்கு; ஈ காரெயாளெ ஜாகர்தெ உள்ளாக்களாயும் இருக்கு; அந்த்தெ நெடதங்ங சத்திய பட்டெத புட்டு நீஙாதெ நெடியக்கெ.
நிங்கள சத்துருவாயிப்பா செயித்தானு கச்சிகீறா சிங்கத ஹாற நிங்கள நாசமாடத்தெ நோடீனெ; அதுகொண்டு வளரெ சிர்தெ உள்ளாக்களாயும், சுபோத உள்ளாக்களாயும் நெடதணிவா.
அந்த்தெ பிசாசும், செயித்தானும் ஹளா ஹாவின கீளெ பூமியாளெ தள்ளிபுட்டுரு; அதனகூட்டதாளெ இப்பா அதன தூதம்மாரினும் தள்ளிபுட்டுரு; ஈ ஹாவு தென்னெயாப்புது ஆதிந்தே, லோகாளெ இப்பா ஜனங்ஙளா தெற்று குற்ற கீவத்தெ மாடிண்டித்துது.
அதுகளிஞட்டு, ஆக்கள ஏமாத்திண்டித்தா செயித்தானினும் கிச்சு கத்திண்டிப்பா கெந்தக கடலாளெ எருதுரு; ஆ மிருகாதும், ஆ கள்ளபொளிச்சப்பாடிதும் அல்லி தென்னெயாப்புது நேரத்தே எருதித்துது; அல்லி, ஆக்க இரும் ஹகலுமாயிற்றெ எந்தெந்தும் உபத்தர படுரு.
ஆ, ஆயிர வர்ஷ களிவதாப்பங்ங செயித்தானின ஜெயிலிந்த கெட்டு அளுத்துபுடுரு.