33 அதங்ங ஏசு தன்ன சுத்தூடும் குளுதித்தாக்கள நோடிட்டு, “ஏற நன்ன அவ்வெ? ஏற நன்ன தம்மந்தீரு?
ஏசின சொந்தக்காரு அது கேட்டட்டு, அவங்ங ஹுச்சு ஹிடுத்து ஹடதெ ஹளிட்டு, ஏசின ஆக்கள ஊரிக கூட்டிண்டு ஹோப்பத்தெ பந்துரு.
அம்மங்ங, ஏசின சுத்தூடும் குளுதித்தா ஆள்க்காரு ஏசினகூடெ, “அத்தோல! நின்ன அவ்வெயும், தம்மந்தீரும், திங்கெயாடுரும் ஹொறெயெ நிந்தட்டு நின்ன ஊதீரெ” ஹளி ஹளிரு.
இத்தோல ஈக்க தென்னெ நன்ன அவ்வெயும் தம்மந்தீரும்.
இவங், ஆசாரிகெலச கீதண்டித்தாவனல்லோ? இவங், மரியா ஹளாவள மங்ஙனல்லோ? யாக்கோபு, யோசே, யூதா, சீமோனு ஹளாக்க இவன தம்மந்தீரல்லோ? இவன திங்கெயாடுரு ஒக்க நங்கள எடநடுவல்லோ இப்புது?” ஹளி ஹளிட்டு, ஏசு கீதா காரெத ஆக்க மதிச்சுதில்லெ.
அதங்ங ஏசு “நிங்க ஏனக நன்ன தெண்டுது? நா நன்ன அப்பன மெனெயாளெ தென்னெ இருக்கு ஹளிட்டுள்ளுது நிங்காக கொத்தில்லே?” ஹளி கேட்டாங்.
அம்மங்ங ஏசு, “மனிசி! அதங்ங நா ஏன கீவத்தெபற்றுகு? நன்ன சமெ இனியும் ஆயிபில்லெ” ஹளி ஹளிதாங்.
அந்த்தெ இப்பங்ங, இனி நங்க ஒப்புறினும், தெய்வ நம்பிக்கெ இல்லாத்த ஆள்க்காரு கணக்குமாடா ஹாற கணக்குமாடுதில்லெ; இதுவரெ கிறிஸ்தின, மனுஷனாயிற்றெ கணக்குமாடித்தும்; எந்நங்ங இனி அவன மனுஷனாயிற்றெ கணக்குமாடுதில்லெ.