11 பேயி ஹிடுத்தாக்க ஒக்க ஏசின காமங்ங தன்ன காலிக பித்தட்டு; நீ தெய்வத மங்ஙனாப்புதல்லோ! ஹளி ஆர்த்துரு.
அம்மங்ங சிஷ்யம்மாரு எல்லாரும் “நேராயிற்றும் நீ தெய்வத மங்ஙதென்னெ ஆப்புது” ஹளி ஹளிட்டு ஏசின கும்முட்டுரு.
அம்மங்ங செயித்தானு ஏசின பரீஷண கீவத்தெபேக்காயி, “நீ தெய்வத மங்ஙனாயித்தங்ங இல்லிப்பா கல்லு ஒக்க திம்பத்துள்ளா தொட்டி ஆட்டெ ஹளி ஹளு” ஹளி ஹளிதாங்.
“நீ தெய்வத மங்ஙனாயித்தங்ங இல்லிந்த கீளேக சாடு! ஏனாக ஹளிங்ங, ‘தெய்வ நின்ன காப்பத்தெபேக்காயி, தன்ன தூதம்மாராகூடெ ஹளுகு; நின்ன காலிக கல்லு தட்டாதிப்பத்தெ பேக்காயி ஆக்க பந்தட்டு, கையாளெ தாஙி ஹிடுத்தம்புரு’ ஹளிட்டுள்ளுதும் எளிதி ஹடதெயல்லோ?” ஹளி கேட்டாங்.
ஆக்க ஏசினகூடெ, “தெய்வத மங்ஙா! நங்காகும், நினங்ஙும் தம்மெலெ சம்மந்த ஏன? சமெ ஆப்புதனமுச்செ நங்கள பேதெனெபடுசத்தெபேக்காயி இல்லிக பந்துதோ?” ஹளி ஆர்ப்பத்தெகூடிரு.
அம்மங்ங ஆக்களமேலெ ஹிடுத்தித்தா பேயி ஒக்க, “நீ நங்கள ஓடுசுதாயித்தங்ங, நங்கள ஆ ஹந்திகூட்டத ஒளெயெ ஹளாயிச்சுபுடுக்கு” ஹளி கெஞ்சி கேட்டுத்து.
தெய்வத மங்ங ஏசு கிறிஸ்தின ஒள்ளெவர்த்தமானத தொடக்க ஏன ஹளிங்ங,
அம்மங்ங ஆக்களாளெ கொறே ஆள்க்காறாமேலெ ஹிடுத்தித்தா பேயி ஒக்க, “நீ தெய்வத மங்ஙதென்னெயாப்புது” ஹளி ஆர்த்துகூக்கிண்டு ஆக்களபுட்டு ஹோயுடுத்து; ஆ பேயி ஒக்க, இவங் தெய்வ ஹளாயிச்சா ரெட்ச்சகனாப்புது ஹளி அருதித்துதுகொண்டு, ஏசு அவேத கூட்டகூடத்தெ புடாதெ படக்கி ஓடிசிதாங்.
அவங் ஏசின கண்டு ஆர்த்துகூக்கிண்டு ஓடிபந்து ஏசின காலிக பந்து பித்தாங்; எந்தட்டு, “ஏசுவே! நீ சொர்க்காளெ இப்பா தொட்ட தெய்வத மங்ஙனல்லோ? நன்ன ஏன கீவத்தெ ஹோப்புது? நன்ன பேதெனெ படுசுவாடா!” ஹளி, ஒச்செகாட்டி ஆர்த்தாங்.
அவ, பவுலினும் நங்களும், ஹிந்தோடெ பந்தட்டு, “ஈக்க, எல்லா தேவன்மாரா காட்டிலும் தொட்ட தெய்வத கெலசகாறாப்புது; ரெட்ச்செத பட்டெ நங்காக அறிசிதப்புரு” ஹளி ஒச்செகாட்டி ஹளி நெடதண்டித்தா.
அந்த்தெ ஒப்பங்ங ஹொட்டெ ஹைத்தங்ங, தெய்வத சிட்ச்செந்த அவங் தப்புசுக்கிங்ஙி, அவன ஊரினாளெ ஹோயி தீனி தின்னட்டெ; பேறெ ஏனிங்ஙி பிரசன உட்டிங்ஙி, நா அல்லி பொப்பங்ங நேருட்டு கூட்டகூடக்கெ.
தெய்வ ஒப்பனே ஒள்ளு ஹளி நீ நம்புது செரிதென்னெயாப்புது; பிசாசுகூடி தெய்வ ஒப்பாங் இத்தீனெ ஹளி நம்புதுகொண்டல்லோ அஞ்சி பெறச்சண்டு ஓடுது?