27 எந்தட்டு ஏசு ஆக்களகூடெ, “ஒழிவுஜின மனுஷங்ங பேக்காயி ஆப்புது தெய்வ உட்டுமாடிது. ஒழிவுஜினாக பேக்காயி மனுஷன உட்டுமாடிபில்லெ.
அதுகொண்டு, ஒழிவுஜினதாளெ மனுஷம்மாரு ஏன கீயிக்கு ஹளி தீருமானிசத்துள்ளா அதிகார மனுஷனாயி பந்தா நனங்ங உட்டு” ஹளி ஹளிதாங்.
எந்தட்டு ஏசு ஆக்கள எல்லாரினும் நோடிட்டு, “நா நிங்களகூடெ ஒந்து காரெ கேளக்கெ! ஒழிவுஜினதாளெ ஒள்ளேது கீவுதோ, பேடாத்துது கீவுதோ, ஒந்து ஜீவன காப்பாத்துதோ, அல்லா கொல்லுதோ ஏதாப்புது செரி?” ஹளி கேட்டாங்.
அந்த்தெ இப்பங்ங, ஒழிவுஜினதாளெ ஒப்பங்ங சுன்னத்துகீதங்ஙும் தெற்றல்ல; அது நேமத மீறுதே அல்ல ஹளி ஹளீரெ; அந்த்தெ இப்பங்ங, நா ஒப்பன ஒழிவுஜினதாளெ பூரணமாயிற்றெ சுகமாடிதுகொண்டு நிங்க நன்னமேலெ அரிசபடுது ஏனாக?
இந்த்தல நன்மெ ஒக்க நிங்காக கிட்டத்தெ பேக்காயிற்றெ ஆப்புது நங்க கஷ்டப்பட்டுது; தெய்வத கருணெ கிட்டிப்புது கொண்டு, ஒந்துபாடு ஆள்க்காரு தெய்வதபற்றி அருது ஜீவோடெ ஏளத்துள்ளா பாக்கிய உள்ளாக்களாயி ஆதீரெ; அந்த்தெ ஆக்களகொண்டு தெய்வாக பெகுமானும் பெருகீதெ.
அதுகொண்டு திம்புது குடிப்புது, உல்சாக கொண்டாடுது, நாளு நச்சத்தற நோடுது, ஒழிவுஜின நோடுது ஹளிட்டுள்ளா இந்த்தல ஆஜாரங்ஙளா பீத்தண்டு நிங்கள ஒப்பனும் குற்றக்காரு ஹளி ஹளத்தெ புட்டுகொடாதெ இரிவா.