1 கொறச்சுஜின களிஞட்டு, ஏசு கப்பர்நகூம் பாடாக ஹிந்திகும் ஹோதாங்; ஏசு அல்லி ஊரின இத்தீனெ ஹளி ஜனங்ஙளு அருதட்டு,
நசரெத்திந்த ஹொறட்டு, செபுலோனு, நப்தலி, ஹளா நாடின எல்லெ பக்க இப்பா கப்பர்நகூமாளெ பந்து தங்கிதாங்; ஈ கப்பர்நகூம் பட்டண கடலோரக உட்டாயித்து.
அம்மங்ங ஏசு தோணியாளெ ஹத்திட்டு, கடலின இக்கரெக இப்பா தன்ன சொந்த சலாக பந்நா.
எந்நங்ங அவங், ஹோப்பாநீளும் எல்லாரினகூடெயும் “ஏசு நன்ன சுகமாடிதாங்” ஹளி ஹளிண்டே ஹோதாங்; அதுகொண்டு, ஏசிக எல்லாரும் காம்பா ஹாற பட்டணாக ஹோப்பத்தெ பற்றாதெ, தனிச்சு ஆளில்லாத்த ஒந்து சலாளெ தங்கத்தெ வேண்டிபந்துத்து; எந்நங்ஙும், எல்லா சலந்தும் ஜனங்ஙளு ஏசினப்படெ பந்துகூடிரு.
ஆ ஊரின முந்தாக நில்லத்தெகூடி சல இல்லாத்த அளவிக ஜனங்ஙளு கூடிபந்தித்துரு; ஏசு ஆக்காக தெய்வ வஜனத உபதேச கீதண்டித்தாங்.
ஹிந்தெ ஏசும் சிஷ்யம்மாரும் ஊரிக ஹோதுரு; அல்லி கொறே ஆள்க்காரு கூடிபந்தித்துது கொண்டு, ஆக்காக தீனி திம்பத்தெகூடி சமெ கிட்டிபில்லெ.
எந்தட்டு ஏசு ஜனக்கூட்டந்த புட்டு, மெனெ ஒளெயெ பந்நா; அம்மங்ங சிஷ்யம்மாரு, ஏசினகூடெ, “குரூ! நீ ஹளிதன அர்த்த ஏன?” ஹளி கேட்டுரு.
எந்தட்டு ஏசு, அல்லிந்த ஹொறட்டு தீரு ஹளா சலாக ஹோயி, அல்லி ஒந்து ஊரினாளெ இத்தாங்; தாங் அல்லி இப்புது, ஒப்புரும் அறிவத்தெ பாடில்லெ ஹளி பிஜாரிசிட்டும், அது பற்றாதெ ஆத்து.
எந்தட்டு ஏசு ஊரிக பொப்பங்ங சிஷ்யம்மாரு எல்லாரும் தனிச்சு ஏசினப்படெ ஹோயிட்டு, “நங்களகொண்டு ஏனாக ஆ பேயித ஓடுசத்தெ பற்றாத்துது?” ஹளி கேட்டுரு.
ஹிந்திகும் ஏசு ஆக்களகூடெ, “ஏய் வைத்துரு! நீ முந்தெ நின்ன தெண்ணத மாற்றத்தெ நோடு! ஹளி ஜனங்ஙளு கூட்டகூடா ஹாற, கப்பர்நகூமாளெ நீ அல்புத கீதாஹாற தென்னெ, நீ தொடுதாதா ஈ பாடதாளெயும் கீயிக்கு ஹளி தீர்ச்செயாயிற்றெ நிங்க நன்னகூடெ ஹளுரு.
அம்மங்ங செல ஆள்க்காரு, ஒந்து தளர்வாத தெண்ணகாறன தண்டுகெட்டி ஹொத்தண்டு பந்தட்டு, அவன ஏசினப்படெ கொண்டுஹோப்பத்தெ பேக்காயி பட்டெ நோடிண்டித்துரு.
ஏசு யூதேயந்ந கலிலாக பந்துதீனெ ஹளி ஆ அதிகாரி அருதட்டு, ஏசினப்படெ பந்தட்டு, “எஜமானனே! நன்ன மங்ங சாயிவத்தாயி கெடதுதீனெ அவன சுகமாடத்தெபருக்கு” ஹளி ஹளிதாங்.
அம்மங்ங, ஒளெயெ இத்தா ஆள்க்காரு ஒக்க ஆக்காக்கள சொந்த பாஷெயாளெ கூட்டகூடிதா ஒச்செ கேளதாப்பங்ங ஹொறெயெ இத்தா ஈக்க எல்லாரிகும் பயங்கர கொழப்ப ஆத்து.