34 மூறு மணிக ஏசு, “ஏலீ! ஏலீ! லாமா சபக்தானி!” ஹளி ஒச்செகாட்டி ஊதாங். அதங்ங “நன்ன தெய்வமே! நன்ன தெய்வமே! நன்ன கையிபுட்டுது ஏனாக” ஹளி அர்த்த.
ஹகலு ஹன்னெருடு மணிந்த ஹிடுத்து, மத்தினி களிஞு மூறு மணியட்ட ஆ தேச முழுக்க இருட்டாத்து.
மூறுமணி சமேக ஏசு, “ஏலீ! ஏலீ! லாமா சபக்தானி?” ஹளி ஒச்செகாட்டி ஊதாங்; அதன அர்த்த ஏன ஹளிங்ங “நன்ன தெய்வமே! நன்ன தெய்வமே! நீ நன்ன கைபுட்டுது ஏனாக?” ஹளியாப்புது.
ஆக்க ஏசின குரிசாமேலெ தறெச்சா சமெ, பொளாப்பங்ங ஒம்பத்து மணி ஆயித்து.
அம்மங்ங அல்லி நிந்தித்தாக்களாளெ செல ஆள்க்காரு அது கேட்டட்டு, ஏலீ ஹளிங்ங எலியாவின ஊளுதாயிக்கு ஹளி பிஜாரிசிட்டு, “ஓ! இவங் எலியாவின ஊதீனெ” ஹளி கூட்டகூடிரு.
அம்மங்ங சுமாரு ஹகலு ஹன்னெருடு மணி ஆப்பங்ங சூரியன பொளிச்ச இல்லாதெ ஆயிண்டுஹோத்து; ஆ நேரந்த ஹிடுத்து மத்தினி களிஞு மூறு மணியட்ட லோக முழுக்க இருட்டாயித்து.
அம்மங்ங ஏசு, அப்பா, நின்ன கையாளெ நன்ன ஜீவத ஏல்சீனெ ஹளி ஒச்செகாட்டி ஹளிட்டு தன்ன ஜீவத புட்டாங்.
ஒந்துஜின, ஹகலு மூறுமணி சமெயாளெ அவங் ஒந்து தரிசன கண்டாங்; ஆ தரிசனதாளெ, தெய்வத தூதங் ஒப்பாங் கொர்நேலி! ஹளி தன்ன ஊளுது ஒயித்தாயி கண்டாங்.
கிறிஸ்து ஈ பூமியாளெ ஜீவிசிண்டித்தா காலதாளெ, சாவிந்த தன்ன ரெட்ச்செபடுசத்தெ கழிவுள்ளா தெய்வதகூடெ, அளுமொறெயோடு, ஒச்செகாட்டி கூடுதலு கஷ்டப்பட்டு பிரார்த்தனெ கீதாங்; அவங் தெய்வதசெல்லி அஞ்சிக்கெயும், பக்தியும் உள்ளாவனாயி இத்தாஹேதினாளெ அவங் கீதா பிரார்த்தனெத தெய்வ கேட்டுத்து.